Vakwerk

Kathy (Jennifer Connelly) is door haar man in de steek gelaten. Ze is net bezig om te bekomen van een alcoholverslaving als ze wegens het niet betalen van 500 dollar belasting uit haar huis wordt gezet. Haar huis wordt door de gemeente verkocht aan Iranese ex-kolonel Behrani in ballingschap, die het huis ziet als een kans om zijn familie iets van de vroegere status terug te geven. Kathy neemt echter een advocaat in de arm omdat ze kan aantonen dat het huis haar onrechtmatig is afgenomen. Ze heeft gelijk, maar omdat Behrani het huis volstrekt legaal heeft gekocht, raakt de zaak in een impasse. Beide partijen weigeren uit emotionele redenen ook maar een beetje toe te geven. De ruzie loopt uit de hand en een dramatische ontknoping lijkt onafwendbaar.

Geraakt

Ik zal maar gewoon met de deur in huis vallen. Diep onder de indruk kwam ik de sneakbioscoop uit. House of Sand and Fog was er als één van de weinige films van de afgelopen tijd in geslaagd me eindelijk weer eens te raken. Kingsley is werkelijk in topvorm, en ook de rest van de cast levert absoluut vakwerk. Deze film behandelt op intelligente wijze meerdere thema’s: bureaucratie, familiebanden, cultuurverschillen en maatschappelijk verval komen allen op geloofwaardige en subtiele wijze aan bod.

Zwakheden

De meerwaarde van Ben Kingsley zit ‘m in zijn rol als Behrani. In veel Amerikaanse producties komen cultuurverschillen tussen mensen uit het Midden-Oosten en Amerikanen aan bod, maar meestal op een platte en stereotiepe wijze. Kingsley zet (mede geholpen door het prachtige script) niet de standaard ondoorgrondelijke, koppige en dictatoriale Iranese huisvader neer, maar een mens van vlees en bloed. Juist in deze tijden, waarin Amerikanen bang lijken voor alles dat met het Midden-Oosten van doen heeft, is het een verademing om te zien dat het dus ook anders kan. Behrani is een liefhebbende vader die hard werkt om zijn gezin een toekomst te bieden, maar ook met zwakheden, want niemand is perfect.

Zorgvuldig opgebouwd

De eerder genoemde stereotiepen zoals koppigheid en de dictatoriale huisvader zijn zeker aanwezig, maar worden door Kingsley zodanig verbeeld dat de kijker het kan begrijpen. En daar zit ‘m voor een groot deel de kracht van deze film. Zowel Kathy als Behrani hebben niet alleen een legale, maar ook morele claim op het huis, en het is voor de kijker bijna ondoenlijk om te zeggen waar het gelijk ligt, of wat de beste oplossing is. De film komt wat traag op gang, maar naarmate het plot zorgvuldig opgebouwd wordt, raak je steeds meer in de ban van het intrigerende morele dilemma, en de naderende culminatie.

Vergezocht

Zoals gezegd is het al weer een tijdje dat een film me zo wist te raken. Het einde van de film is emotioneel, hard en genadeloos. Elke keer als een goede afloop lijkt te gloren aan de horizon komt het script met een wending op de proppen die op het oog wat vergezocht lijkt, maar door het zorgvuldig opgebouwde verhaal, en de uitgewerkte karakters totaal onderbouwd word. Van de films die momenteel in de bioscoop draaien biedt House of Sand and Fog moeiteloos de meeste kwaliteit, ook voor een breed bioscooppubliek.