Film / Films

All or Nothing

recensie: All or Nothing

Met zijn nieuwe film All or Nothing keert regisseur Mike Leigh weer terug naar zijn oude genre de armoede onder de Britse ‘lower class’.

~

De film volgt het leven van drie gezinnen die in een flatgebouw wonen in een deprimerende achterbuurt van London. Het ene gezin bestaat uit een alleenstaande moeder met een zwangere tienerdochter en het tweede gezin heeft te maken met een alcoholistische moeder. Het derde gezin wordt het meest gevolgd in de film.
Dit gezin bestaat uit vader Phil, moeder Penny, dochter Rachel en zoon Rory. Phil is een goedige man die werkt als taxichauffeur, maar de halve dag in zijn bed blijft liggen. Penny werkt keihard in de supermarkt om rond te kunnen komen. Penny en Phil zijn volledig uit elkaar gegroeid. Ze overpeinzen elk in hun eenzaamheid het uitzichtloze, eentonige leven dat ze leiden, misschien kun je zelfs beter zeggen ‘lijden’. Dochter Rachel is schoonmaakster in het bejaardentehuis. Zoon Rory doet niets anders dan de hele dag rondhangen, op de bank liggen en eten, dit laatste is hem ook wel aan te zien. Als Rory een hartaanval krijgt wordt het gezin wakker geschud.

Hangen

De personages in de film zijn zeer overtuigend gespeeld. Phil loopt de hele film met een lege blik in zijn ogen rond. Hij lijkt zich volledig afgesloten te hebben van de wereld. Zoon Rory is zo levensecht afgeschilderd dat je plaatsvervangende ergernis hebt voor zijn ouders. Hij gedraagt zich asociaal, hangt alleen maar op de bank voor de TV, terwijl de rest van de familie hard werkt om de eindjes aan elkaar te kunnen knopen.
Ook de bijrollen van de buurmeisjes zijn goed gespeeld. Met kauwgumkauwende ongeïnteresseerde smoelen, ordinaire outfits en behangen met nepgoud hebben ze het doelloos rondhangen tot een kunst verheven. Het pleintje voor het betonnen flatcomplex waar de jongeren rondhangen typeert de armoede waarin ze leven.

Happy

~

Het verhaal is tergend, traag en somber, gelijk aan het leven van de personages die zich door de dagen slepen. Je wordt er zelf bijna moedeloos van. Het is duidelijk dat hun leven nooit veel meer zal worden dan wat het nu is. Misschien dat het daarom iets clichématige ‘happy-end’ is ingelast die de boodschap uitdraagt: “Als je maar van elkaar houdt dan komt alles goed’. Dit geeft een verrassende wending aan de film, maar komt wat ongeloofwaardig over.

In de film wordt ontzettend goed geacteerd. De personages zijn goed erg goed gecast. Je voelt zelf de onmacht van de personages en je proeft de deprimerende sfeer. All or Nothing is geen leuke film, maar wel een goede film.