Nog net iets te veel ambitie

The Mindsweep bevestigt het wederom: Enter Shikari maakt wanstaltige muziek. Een van hun eerste hits was ‘Sorry You’re Not a Winner’: screamo met Brits accent, punkpoprefreintje en een flinke trancesynthesizer eronder.

En wonderwel werkte het: ‘Sorry You’re Not a Winner’ is bijna negen jaar later nog steeds een heerlijk nummer. Voor wie in de tussentijd Enter Shikari uit het oog verloren is (uw recensent bijvoorbeeld), is het nieuwe album The Mindsweep wel even wennen. Enter Shikari, een band waarvan je hartsgrondig hoopt dat ze niet artistiek gaan doen, is artistiek gaan doen.

Lekker fout

En eerlijk is eerlijk: The Mindsweep is niet zelden indrukwekkend, heerlijk creatief en aanstekelijk. Vooral tijdens de eerste helft van het album is het goed raak. De twee singles ‘Anaesthetist’ en ‘The Last Garrison’ schieten alle kanten op, en blijven tegelijkertijd catch. Ter indicatie: op laatstgenoemde nummer gaat het van screams, via indierock, naar een ontzettend fout refrein met lullige synthesizer en quasi-raps. En toch: het nummer is heerlijk.

Enter Shikari is op een fijne manier heel fout. Veel refreintjes lijken geënt op slechte Amerikaanse highschoolpunkpop. Muzikaal wordt geregeld de grens met (clichématige) indierock opgezocht. Daarnaast zijn er natuurlijk nog de fijne flirts met lompe elektronica. Vooral als er euforische synthesizers opduiken is het moeilijk om niet vrolijk te worden van deze muziek.

Gebrek aan finesse

Helaas weet Enter Shikari de sterke start niet vast te houden. De tweede helft mist finesse. Op ‘The Bank of England’ bijvoorbeeld laat de band horen een beklemmende sfeer neer te zetten, maar dan komt er een plomp slotstuk inclusief geschreeuw. Er wordt niet naartoe opgebouwd, nee; Enter Shikari kan op aanstekelijke wijze van de hak op de tak springen, maar een nummer écht opbouwen lukt ze nog niet. Dat blijkt ook uit het moment waarop de hele band plomp invalt op pianoballade ‘Dear Future Historians…’, overigens ook een draak van een nummer. Een goede spanningsboog en fatsoenlijke opbouw hadden het nummer wonderen kunnen doen. Nu pruttelt het welgeteld zes en een halve minuut door, en dat is eigenlijk een goede vier minuten te lang.

‘Dear Future Historians…’ is onbedoeld een illustratie van het belangrijkste pijnpunt van The Mindsweep: het is overduidelijk dat Enter Shikari ambitieus is, maar ze kunnen veel van hun plannen gewoon nog niet waarmaken. Neem nu de strijkers en blazers die in sommige nummers opduiken: die vallen gewoon weg tegen de drukte en hadden prominenter ingezet kunnen worden. Door dit gebrek aan echte verfijning valt The Mindsweep helaas net te wisselvallig uit om een echt sterke plaat te worden. Het grootse, artistiek verantwoorde album dat Enter Shikari duidelijk voor ogen had, is niet gerealiseerd. Gelukkig is er dan nog die zeer geslaagde, fijne eerste helft.