Good Advice
Charlie Sheen is het zat. Niet langer wil hij meer opgezadeld worden met de naam Charlie, maar met het meer seieuze Charles. Maar om dat de studio ook niet helemaal gek is en maximum reclame voor zijn film wil, ging hij toch maar weer voor zijn bekendere naam Charlie. Tragiek alom, het is toch maar zwaar om acteur te zijn.
~
Van Wall Street naar Mona weet raad
Good Advice zou je als metafoor voor Charlie’s carriere kunnen zien: eerst aan de absolute top (Platoon) vervolgens een keiharde val (drugs) en daarna langzaam weer overeind krabbelen (met o.a. Being John Malkovich en ook deze film).
Good Advice is wat het verhaal betreft een dertien-in-een-dozijn-filmpje. Een vervelende Wall Street bigshot (Sheen) verliest alles: zijn geld, zelfrespect, baan, appartement en uiteindelijk zijn vriendin (Denise Richards), die hem dumpt voor een rijke gozer in Zuid-Amerika. Ze laat haar baantje achter: een column waarin mensen raad vragen voor hun problemen, een soort Mona weet raad. Sheen zit zonder baan, en besluit zich voor te doen als zijn ex, en dus de column te gaan schrijven. Omdat hij nogal een boers mannelijk type is, komt hij in aanvaring met de knappe hoofdredactrice.
Erg mager
GAAAAAAAAAAP hoor ik u nu denken, en terceht, want het verhaal klinkt inderdaad wel erg mager. Toch is de humor van zo’n gehalte dat het de film boven de middelmaat uittrekt en daarom is het een good advice om deze film toch te gaan zien. Alle acteurs doen hun uiterste best en let vooral op John Lovitz (The Wedding Singer, Rat Race) en Estalla Harris (de moeder van George uit Seinfeld), die zeer goede bijrollen afleveren. Met name Harris als oude geile secetaresse met Miss Monneypenny-neigingen is bij vlagen hilarisch.
Voor Charlie (of Charles) lijken er na deze film weer betere tijden aan te breken.
Filmdepot 
