Smijten met schrikeffecten

Met The Quiet Ones levert productiestudio Hammer Films, bekend van zijn horrorproducties, weer een degelijke film af. Net als het eerdere The Woman in Black (2012) is de productie best vermakelijk, maar je ligt er naderhand niet wakker van.

Professor Joshua Coupland (Jared Harris) voert, met ondersteuning van een aantal studenten, experimenten uit op de schijnbaar psychotische Jane Harper (Olivia Cooke). Hij wil bewijzen dat bovennatuurlijke manifestaties, zoals telekinese, uitingen zijn van menselijke negatieve hersenactiviteit. Filmer Brian (Sam Claflin) wordt aangetrokken om het geheel vast te leggen. Geheel naar verwachting wordt de financiële ondersteuning vanuit de universiteit stopgezet en het team vertrekt naar een afgelegen landhuis om het project voort te zetten. Dat gaat natuurlijk mis.

Omdat de karakters nogal vlak zijn, moet de spanning ergens anders vandaan komen. The Quiet Ones is, net als zoveel horrorfilms, geïnspireerd op gebeurtenissen die daadwerkelijk hebben plaatsgevonden. Verdere informatie wordt er niet gegeven, dat maakt deze authenticiteitsclaim zeer zwak. Verder wordt er in deze film zwaar geleund op de altijd effectieve, harde geluiden. Ook de beproefde found footage-methode met schokkerige camerabewegingen moet voor spanning zorgen. Brians functie binnen het experiment wordt handig uitgebuit: hij mist geen cruciaal moment en moet met zijn camera bovenop de actie zitten. Dit verhoogt de spanning en is een rechtvaardiging voor de vele close-ups.

The Quiet Ones biedt de kijker niets nieuws. Het is een degelijke film met weinig verrassende plotwendingen. Het geeft je voldoende om je anderhalf uur te vermaken, maar je bent de film ook zo weer vergeten.