Film / Films

John Q

recensie: John Q

Doden door wachtlijsten, herstructurering van de zorg, het commerciëler maken van ziekenhuizen: allemaal stokpaardjes van de kersverse politieke partij LPF. Ziekenhuizen moeten geld gaan verdienen door meer voor haar behandelingen te gaan betalen. Jan Modaal moet zich voortaan maar goed laten verzekeren voor hij een arm breekt of een enge ziekte oploopt. Waar dat beleid toe kan leiden zien we dagelijks in de U.S.A. en in de film John Q.

~

John (Denzel Washington) is een aardige vent, maar heeft zijn financiële zaken niet echt voor elkaar. Als zijn zoon in elkaar zakt tijdens een potje honkbal blijkt dat John’s verzekering de kosten voor een harttransplantatie niet betaalt. John probeert van alles, maar krijgt het nodige geld niet bijeen. Het ziekenhuis besluit daarom zijn zoon weer naar huis te sturen. Geconfronteerd met de naderende dood van zijn zoon gaat John tot het uiterste: hij bezet een afdeling van het ziekenhuis, en probeert op die manier af te dwingen dat zijn zoon alsnog een transplantatie krijgt.

Denzel doet het rustig aan

~

John Q heeft een aardig uitgangspunt, een beetje vergelijkbaar met Desperate Measures. Denzel heeft zijn Oscar net op zak, en lijkt daardoor een tikkie freewheelend door de film te gaan. Nou is Denzel zelfs tijdens zijn mindere momenten een prima acteur, maar deze keer speelt hij behoorlijk op safe. Ondanks dat is Denzel beter te verteren dan zijn mede-acteurs: de gegijzelden komen namelijk allemaal een beetje kleurloos uit de verf. Dit is vooral te wijten aan het script dat bol staat van de corny en suffe dialogen. Vooral de moraal wordt er soms zo dik opgelegd dat de film zijn doel – een beschuldigende vinger naar het Amerikaanse zorg-/verzekeringssysteem – een beetje voorbij schiet.

RTL4-niveau?

Is John Q door de dikke laag moraal een slechte film geworden? De aanwezigheid van Denzel Washington en Robert Duvall tillen John Q boven de standaard RTL4-film uit. Verder zijn er enkele spannende suspensemomenten die de kijker toch even naar de welbekende punt van de stoel brengen. Een dramatisch einde durfden de makers uiteindelijk niet aan. Dat zou de film behoorlijk verbeterd hebben, en als aanklacht zoveel scherper.