Film / Films

Rauwe Romance

recensie: De Rouille et D'os

In De Rouille et D’os komen op onwaarschijnlijke wijze twee volstrekt verschillende levens bij elkaar. Ali die met zijn zoontje bij zijn zus in Zuid-Frankrijk intrekt en Stéphanie, een orkatrainster, bij wie het noodlot toeslaat. Er ontstaat een emotionele relatie tussen hen beide, die afgezet is tegen een achtergrond vol sociale problematiek.

Het eerste wat opvalt aan deze film is de sterke rol van Matthias Schoenaerts. Volgens de dvd zou hij met deze film internationaal zijn doorgebroken. Als dat zo is, dan heeft men liggen slapen. Schoenaerts heeft zich in meerdere films al bewezen als uitstekend acteur (Rundskop, Pulsar). Hij weet zijn karakter zodanig vorm te geven dat de scheidingslijn tussen film of werkelijkheid vervaagt. Ali (Schoenaerts) heeft een passie voor vechten en vindt bijpassende klussen. Hij oogt rauw, ongecompliceerd en gevoelloos. Niets blijkt minder waar.

Wanneer hij tijdens zijn werk Stéphanie (Marion Cotillard) ontmoet, groeit er gaandeweg een romance. Ze lijken in eerste instantie in twee verschillende werelden te leven. Stéphanie is orkatrainster en woont in een goede buurt, terwijl Ali van baan naar baan hopt en bij zijn zus inwoont. Ali probeert zo goed en zo kwaad als het gaat iets van zijn leven te maken. Tegenlijkertijd toont Stéphanie met een enkele blik een leven vol teleurstellingen. Met haar kille, verbeten en afstandelijke houding lijkt ze wel wat op Ali.

~

De film is intens, rauw en compromisloos, zoals je van Jacques Audiard mag verwachten. Hij heeft een fijn oog voor detail en weet op effectieve manier zijn personages karakter en inhoud te geven. Naast de plot weet hij op subtiele manier details van het leven rondom de personages mee te geven. De levens krijgen op deze manier meer inhoud. De personages worden mensen van vlees en bloed en de film is als een portret van alledaagse sociaal-economische problematiek in het huidige Frankrijk. Dit doet de film ontstijgen aan de middenmoot en voorkomt al te gemakkelijk sentiment, waarmee haar zeggingskracht verloren zou zijn gegaan. Echter, niet in de handen van Audiard. Zelfs de soundtrack is zorgvuldig ingezet, waardoor elke zweem van sentimentaliteit weggevoerd wordt.