Echte helden

Kick-Ass (2010) was op filmgebied een van de grootste verrassingen van de afgelopen jaren; een realistische parodie op de vele superheldenfilms die de box office bevolken, met een sprankelende cast, cynische humor en een verbazingwekkende hoeveelheid geweld. Zoals gebruikelijk in superheldenland liggen er altijd meer strips op de plank om een vervolgfilm te maken. In het geval van Kick-Ass is het vervolg bijna net zo goed als het origineel, en dat is eigenlijk alles waar een vervolg op kan hopen.

Tienerfeestje voor volwassenen

Aangezien superheld Kick-Ass (Aaron Taylor-Johnson) in zijn eerste film vaker klappen opliep dan ze uitdeelde, besluit hij om het in Kick-Ass 2 anders aan te pakken: hij vraagt Hit Girl/Mindy (Chloë Grace Moretz) om hem te trainen. Helaas vindt Mindy’s voogd Marcus (Morris Chestnut) het tijd om haar pak aan de wilgen te hangen en te proberen een normale tiener te zijn. En dus moet Kick-Ass op zoek naar nieuwe leden voor zijn team. Tot zijn geluk stuit hij op ‘Justice Forever’, een team superhelden dat geleid wordt door Colonel Stars en Stripes (Jim Carrey), een bekeerde crimineel. Kick-Ass kan opgelucht ademhalen, want in dit zootje bijeengeraapte mislukkelingen is zijn geelgroene duikpak verreweg het meest geavanceerde kostuum.

Ondertussen gaat het helemaal niet goed in huize D’Amico, waar Red Mist/Chris sinds zijn vaders dood nog waanzinniger is dan hij daarvoor al was. Aangezien mama D’Amico zijn pak heeft weggegooid, veroorzaakt hij kortsluiting in haar zonnebank en trekt hij een nieuw zwart punkpak aan. Hij doopt zichzelf om tot de eerste superschurk van de wereld: ‘The Motherfucker’. Na een matig verlopen eerste boksles besluit hij dat zijn kracht vooral ligt in het omkopen van mensen en dus koopt hij een team schurken bestaande uit Black Death, The Tumor, Genghis Carnage en de meest imposante schurk van allemaal, Mother Russia, gespeeld door een Oekraïense bodybuilder. Fantastisch. Met zijn emo-rockband zweert The Motherfucker wraak op Kick-Ass voor het afvuren van een bazooka op zijn vader en hij maakt handig gebruik van social media om zijn schurkenteam te promoten.

Bruut en eerlijk

Net als in deel een staat de agressieve toon in de film in schril contrast met de vrolijke kauwgomballenkostuums. Jim Carrey weigerde om die reden zelfs de film te promoten toen hij terugzag wat hij had aangericht op het witte doek. Kick-Ass is een realistische superheld en dus loopt hij nog steeds vooral klappen op, en wanneer zijn puberhormonen opspelen duikt hij de toiletten in met een van zijn Team Justice-leden. Hit Girl gebruikt haar vechtchoreografie tijdens de audities voor het cheerleaderteam.

Tot nog toe kreeg de film vooral slechte recensies op bekende websites als Rotten Tomatoes, maar eenieder die klaagt over het al te bloederige geweld of het feit dat Kick-Ass 2 toch een mindere versie van deel een is heeft het niet goed begrepen. Ja, het script lijdt aan teveel ambitie, met te weinig tijd om alle nieuwkomers goed uit te diepen. Nee, de grappen zijn niet meer zo verfrissend als in het origineel; tenslotte hebben we een aantal ervan al eens eerder gezien, en het is zeldzaam om een tweede keer omver geblazen te worden. Maar dat is niet waar het om draait in Kick-Ass 2. De film levert precies dat af wat Kick-Ass zo goed maakte: echte mensen met een mespuntje fantasie, een plens nerdhumor en een scheut geweld dat van het scherm af spat, graphic novel style.

Nog iets dat Kick-Ass 2 van andere superheldenfilms heeft opgepakt is een scène na de credits met stof voor deel drie, dat volgens regisseur Jeff Wadlow het laatste gaat zijn. Zitten blijven dus!