Editors

Het nieuwe Editors-album, The Weight of Your Love, is een ambitieuze plaat, maar haalt het niet bij het beste werk van de band. Het is allemaal te vrijblijvend en grijpt je nergens bij de keel.

Het had niet veel gescheeld of de band uit Birmingham was er niet meer geweest. Gitarist Chris Urbanowicz was het niet eens met de koers van de band en dat leverde de nodige spanningen op. Het werd allemaal opgelost door Urbanowicz de band uit te kieperen. Voorman Tom Smith noemt het een ingrijpende, maar noodzakelijke operatie waarbij wat organen zijn vervangen. De nieuwe organen heten Justin Lockey en Elliott Williams en nu functioneert alles weer naar behoren. The Weight of Your Love is dus het eerste album in deze nieuwe bezetting.

Het verzandt allemaal
De synthesizers van het laatste album, In This Light and on This Evening (2009), zijn nagenoeg verdwenen. De kritieken op dat album waren niet mals, hoewel de band succes had met singles als ‘Papillon’ en ‘Eat Raw Meat = Blood Drool’. Op de nieuwe plaat pakt Editors de sound van The Back Room (2005) en An End Has a Start (2007) weer op. Toch mist The Weight of Your Love spijtig genoeg de kracht en urgentie van die eerste twee albums. ‘The Weight’ is nog wel een prima opener. Smith’s karakteristieke stemgeluid wordt mooi uitgespeeld met de orkestratie en ook de spanningsopbouw is hier goed in orde. Maar even later verzandt het allemaal. ‘What Is This Thing Called Love’ is een poging tot een meeslepende ballade die vooral zouteloos en zoetsappig klinkt en ook liedjes als ‘Honesty’ en ‘Nothing’ kunnen geen moment overtuigen.

Halfslachtigheid
Het beste werk van Editors wordt gekenmerkt door dynamische gitaarloopjes, donkere teksten een de diepe bariton van Smith. Op dit album staan echter een boel atypische Editors-liedjes. Soms is dat verfrissend, maar vaak ook jammerlijk. In ‘What Is This Thing Called Love’ bijvoorbeeld zingt Smith met zijn kopstem en dat is geen onverdeeld succes. ‘The Phone Book’ heeft een pakkend melodietje, maar blijft verder erg vlak. Een boel van de halfslachtigheid van dit nieuwe Editors-album ligt in Smith’s liedteksten. ‘If I ever find myself writing something too straightforward, I try to twist it, so it ends up odd and baffling’, zegt hij zelf in een interview. Vaak tijdens The Weight of Your Love bekruipt je het gevoel dat er wat meer getwist hadden kunnen worden. Bijvoorbeeld in ‘The Phone Book’:

Sing me a love song
From your heart or from the phone book
It don’t matter to me
I’m an apple, you’re the tree

Of in ‘A Ton Of Love’:

I don’t trust the government,
I don’t trust myself,
What is a boy gonna do?

Slaapverwekkend
Waar de songteksten op eerdere albums indringend en verontrustend waren, is het nu vooral clichématig en slaapverwekkend. Uiteindelijk moet worden geconcludeerd dat The Weight of Your Love nergens in de buurt komt van The Back Room en An End Has a Start. Ook de liedjes op zichzelf imponeren niet en kunnen niet tot de beste van de band gerekend worden. Natuurlijk zitten er aardige nummers bij, maar van een befaamde band als Editors verwacht je eigenlijk dat je ze bij de keel grijpen.

Live in Nederland:

8 juli – Westergasfabriek, Amsterdam
16/17/18 augustus – Lowlands, Biddinghuizen
24 oktober – Ziggo Dome, Amsterdam