De ‘Z’ van Zombie

World War Z moest dé zomerblockbuster van dit jaar worden, maar de productie kende veel tegenslagen. Dat voedde de geruchtenstroom, en de buitenlandse media dook als een horde hongerige zombies op het miljoenenproject. De film werd aan stukken gescheurd voor hij überhaupt uit was. Het heeft World War Z uiteindelijk geen windeieren gelegd, want in het openingsweekend verdiende de film al een derde van het (aanzienlijk hoger dan begrote) budget terug. ‘There is no such thing as bad publicity.’

Realistisch zombieboek
Er is natuurlijk wel zoiets als een slechte film of een slechte boekverfilming. Dit laatste resulteert vaak in het eerste, maar niet in dit geval. Als boekverfilming is World War Z dramatisch, maar als film – en dat is het tenslotte – werkt het wonderbaarlijk goed.

Aan de basis van de film staat het gelijknamige boek van Max Brooke uit 2006. Het boek beschrijft hoe de wereld zou reageren op een eventuele uitbraak van een zombieplaag. Mochten zombies realiteit worden, dan zou elke beschreven gebeurtenis kunnen plaatsvinden. In een serie interviews na de zombieoorlog vertellen betrokkenen hun persoonlijke verhalen. Zij variëren van de Chinese arts die één van de eerste gevallen constateerde, tot de Amerikaanse soldaat die wekenlang vocht en duizenden zombies afslachtte.

Door alle persoonlijke verhalen kreeg het boek een erg realistisch karakter. Sterke anekdotes, verschuivingen van machtsposities en ingenieuze vondsten typeren de interviews. Zo is Cuba na de oorlog een grootmacht geworden, omdat het de plaag wist te beperken met haar geografische ligging, haar leger en haar regime dat weinig invloed van buitenaf tolereerde.

Het begin van alle ellende

Het boek mag dan bewonderenswaardig en interessant zijn, echt filmmateriaal is het niet. Het is geen horror en eigenlijk ook niet spannend, want alles wordt in retrospectief beschreven. Bovendien ontbreekt een hoofdpersoon. In de film is dat Gerry Lane (Brad Pitt) die niet als personage in het boek voorkomt. En waar het boek terugblikt op een succesvolle strijd, staat Gerry aan het begin van alle ellende.

Veel meer dan een zombie-survivalfilm is World War Z niet geworden. Gerry spendeert zijn tijd voornamelijk vluchtend, op de hielen gezeten door razendsnelle zombies. Vergeet kreunende stiefelgangetjes, dit is het echte werk. Als een stel hongerige beesten storten de zombies zich op mensenmassa’s, die binnen mum van tijd zélf een massa zombies worden. De transitie van een vredige stad naar een levende hel is fraai weergegeven in functioneel 3D. Dit geldt ook voor de zombies, de gevechten en de schaal waarop de ramp plaatsvindt.

Meer goed nieuws is er op het vlak van spanning. World War Z is een grote adrenalinerush, maar dan op de goede manier. Geen overkill aan actie, maar donkere, zenuwslopende scènes in verlaten gebouwen waar VN-afgezant Gerry op zoek is naar de oorzaak van de plaag of de oplossing tegen de zombies.

Keuzes maken

Toch zal World War Z niet iedereen bekoren. De film heeft in Amerika een PG-13 rating gekregen en in Nederland is het voor 12 jaar en ouder. Fijn voor de 12-jarigen, die overigens echt niet goed zullen slapen na het zien van deze film, maar het betekent ook dat World War Z voor een zombiefilm relatief braaf is geworden. Zombies horen mensen bloederig aan stukken te scheuren of zelf aan flarden geschoten te worden, maar als dat in de film al gebeurt is het buiten beeld. Voor onvervalste ranzigheid is het waarschijnlijk wachten op de ‘director’s cut’.

Ook Brad Pitt lijkt wat te verzaken en niet 100% in zijn rol te zitten. Alsof hij in zijn achterhoofd bezig is met de miljoenen die deze film hem en zijn productiebedrijf Plan B al gekost hebben. Zijn vertolking van Gerry is wat flets, zeker als je het vergelijkt met zijn andere, vaak sprankelende optredens van de afgelopen jaren.

Met de verfilming van World War Z zijn keuzes gemaakt die niet iedereen zal waarderen. Fans van het boek, van Brad Pitt of van bloederige horror zullen zich bedrogen voelen. Wist je echter niet dat dit een boekverfilming was, dan is Brad Pitt zien rennen voor zijn leven erg vermakelijk.