Mengsel om van te watertanden
Murky Red kiest ervoor om op twee paarden te wedden. De muziek van de Belgische band zit tussen melodische klassieke rock en progrock in. Voor de ruimdenkende muziekliefhebber is dit een album om van te watertanden.
‘Probeer ons debuut Time Doesn’t Matter niet in één hokje te stoppen’, schrijft Murky Red in de begeleidende tekst bij de cd. De invloeden die ze noemen lopen dan ook ver uiteen, van Pink Floyd, Deep Purple, The Rolling Stones, Band of Horses tot Dire Straits. Maar ook Gary Moore en Snowy White worden toegevoegd. Het duizelt je al voor je een noot gehoord hebt. Gelukkig kunnen ze muzikaal wel een potje breken.
Naderende winter verwoord
Een coherent allegaartje
‘Willow Tree’ verkwikt met een fijne samenzang tussen Yolanda en Stef Flaming, ondersteund door akoestische gitaarklanken. Het toont Murky Red van een heel andere kant. In het zwaar klinkende ‘Boots For Hire’ zou zanger Stef Flaming nog wat dieper en zwaarder mogen zingen dan hij nu doet. Op papier lijkt het album een allegaartje maar in werkelijkheid zet de band een cd neer die even afwisselend is als coherent. Murky Red is niet in één hokje te plaatsen wat hooguit een probleem is voor wie slechts van één muziekstijl houdt. De spanning die Time Doesn’t Matter bij de luisteraar achterlaat stimuleert om naar dit werk terug te grijpen en het regelmatig te draaien. Technisch is het album tevens dik in orde. De mix en mastering van labelgenoot Colin Tench zijn van internationale klasse. Murky Red heeft een debuutalbum op zijn naam gezet dat eenvoudig geaccepteerd zal worden in progrock-kringen maar zeker ook de liefhebbers van classic rock zal bekoren.