Mengsel om van te watertanden

 

‘Probeer ons debuut Time Doesn’t Matter niet in één hokje te stoppen’, schrijft Murky Red in de begeleidende tekst bij de cd. De invloeden die ze noemen lopen dan ook ver uiteen, van Pink Floyd, Deep Purple, The Rolling Stones, Band of Horses tot Dire Straits. Maar ook Gary Moore en Snowy White worden toegevoegd. Het duizelt je al voor je een noot gehoord hebt. Gelukkig kunnen ze muzikaal wel een potje breken.

Naderende winter verwoord

Met ‘I Came a Long Way’ kent het album een rockende start. Opvallend is het stemgeluid van zanger Stef Flaming. Laag, zwaar en met een keelklank; Flaming heeft een bijzonder timbre dat naarmate het luisteren vordert steeds meer aan waarde wint. Soms doet hij  denken aan het geluid van Vitalis, een bandje uit de Nederpop van midden jaren negentig. Het openingsnummer eindigt met orgelklanken die ook van Deep Purple hadden kunnen komen. De progrock komt om de hoek kijken bij ‘Galadriël’ maar is van korte duur omdat de band verkiest in rockklanken over te gaan. Dat Murky Red diep graaft in zijn teksten is hoorbaar in ‘Cold Outside’. Dit lied gaat over de naderende kilte in een relatie die de band vergelijkt met de komst van de winter. Het ‘sorry’ van een van de partners wordt verwoord met een bluesy gitaarloopje. De blues laat je voelen hoe bij de ander het hart breekt. Het is een fraai moment in het nummer om de invallende winter in de liefde verpakt in blues te horen. Vervolgens trakteert Murky Red de luisteraar op het bombastische ‘I Give You My Soul’ met een lichte hang naar de gothic en met fraaie zang van Yolanda Flaming.

Een coherent allegaartje
‘Willow Tree’ verkwikt met een fijne samenzang tussen Yolanda en Stef Flaming, ondersteund door akoestische gitaarklanken. Het toont Murky Red van een heel andere kant. In het zwaar klinkende ‘Boots For Hire’ zou zanger Stef Flaming nog wat dieper en zwaarder mogen zingen dan hij nu doet. Op papier lijkt het album een allegaartje maar in werkelijkheid zet de band een cd neer die even afwisselend is als coherent. Murky Red is niet in één hokje te plaatsen wat hooguit een probleem is voor wie slechts van één muziekstijl houdt. De spanning die Time Doesn’t Matter bij de luisteraar achterlaat stimuleert om naar dit werk terug te grijpen en het regelmatig te draaien. Technisch is het album tevens dik in orde. De mix en mastering van labelgenoot Colin Tench zijn van internationale klasse. Murky Red heeft een debuutalbum op zijn naam gezet dat eenvoudig geaccepteerd zal worden in progrock-kringen maar zeker ook de liefhebbers van classic rock zal bekoren.

http://www.youtube.com/watch?v=Y0kS6pPKLWc