Op zoek naar het nieuwe
Meer dan drie jaar duurde het uiteindelijk voordat de tweede plaat van de Local Natives zou verschijnen. Maar het lange wachten op nieuw materiaal was de moeite waard. Opvolger Hummingbird getuigt van de muzikale groei die de band heeft doorgemaakt.
Voor de tweede plaat besloten Taylor Rice, Kelcey Ayer, Ryan Hahn en Matt Frazier (de vier kompanen die de Local Natives vormen sinds bassist Andy Hamm de band in 2011 heeft verlaten) het anders aan te pakken. Waar debuutalbum Gorilla Manor nog werd opgenomen in thuishaven Los Angeles (de titel van dat album correspondeert met de ‘apenbende’ in hun gezamenlijke huishouding destijds), weken ze voor hun tweede album uit naar een rustiger oord. “We wanted to get out of L.A. to be away from distractions and also put ourselves in the state to be open and push ourselves. I think going to a new location, putting yourself in that environment, can affect that in you,” vertelt Rice in een interview.
Op zoek naar het nieuwe: zo luidt het devies van de Local Natives. En dus vertrok het jonge gezelschap op invitatie van Aaron Dessner, The National’s gitarist die de Local Natives bij dit album assisteerde als coproducer, naar Dessner’s thuisstudio in zijn appartement gelegen naast het Ditmas Park in New York. Het schijnt een rustig gedeelte van de stad te zijn.
Complexiteit aan melodieën
De rustige setting waarin Hummingbird vorm kreeg, lijkt zijn weerslag te hebben op de elf liedjes die het album telt. Na een eerste luisterbeurt valt direct op dat het bombastische karakter van de vorige plaat is ingewisseld voor minder energieke composities. Degene die gesteld is op Local Natives’ speelse gitaarlijnen zal de nieuwe liedjes vermoedelijk met iets minder enthousiasme omarmen. Hummingbird kent meer synth-werk en prominenter aanwezige zangpartijen. De spanning is vooral te vinden in het subtiele samenspel van ritmische structuren en meerstemmigheid. Meer dan voorheen vragen de Local Natives om een luisteraar die zijn aandacht er goed bijhoudt.
In openingsnummer ‘You & I’ komt de verschuiving goed naar voren. Het begint met een paar stevige uithalen van zanger en toetsenist Kelcey Ayer en na een minuut is hoorbaar hoe de complexiteit aan melodieën van drum, toetsen, gitaar en zang langzaamaan toeneemt. De nummers die daarop volgen, zoals ‘Heavy Feet’, ‘Ceilings’ en ‘Breakers’, zitten compositorisch ook uitstekend in elkaar en doen weinig voor elkaar onder. Dynamisch als op Gorilla Manor wordt het nauwelijks, maar de talloze vondsten die laagje voor laagje te ontdekken zijn compenseren dat ruimschoots. Duidelijk is dat de Local Natives niet zijn blijven steken in vertrouwde receptuur.
Emotionele diepgang
Hummingbird is een intiem en persoonlijk album. Politieke en sociale onderwerpen zal je in de songteksten niet snel tegenkomen. Ze zingen vooral over persoonlijke ervaringen die ze de afgelopen jaren hebben opgedaan, zoals relatieproblemen en de dood van Ayers moeder. In de songs ‘You & I’, ‘Three Months’ en ‘Columbia’ krijgt deze thematiek gestalte waardoor het album emotionele diepgang krijgt. Jammer is wel dat juist laatste twee genoemde liedjes wel erg povertjes zijn gearrangeerd en na meerdere luisterbeurten een beetje saai worden. Juist omdat er in de onderste lagen weinig gebeurt.
Het veilige wereldje telkens achter je laten, openstaan voor de mogelijkheden, jezelf in nieuwe omgevingen plaatsen: het is de attitude waar het succes van de Local Natives op stoelt. Een attitude om te koesteren, want Hummingbird demonstreert dat de formule veel moois oplevert.
Live in Nederland:
9 maart, Where The Wild Things Are Festival, Zeewolde
