Zus & zo

Het begin van de film introduceert drie zussen die allen met hun carrière lijken te worstelen. Als hun broer (een tamelijk stereotype homoseksueel) wil gaan trouwen met een vrouw dreigen de zussen hun erfenis (een Portugees hotel) mis te lopen. Daarom komen ze vlug bij elkaar om een stokje voor dit huwelijk te steken. De beoogde echtgenote van broerlief lijkt op het eerste gezicht zo naïef als een Teletubbie, maar schijn bedriegt.

Vaderlands bloot

De Nederlandse film moet het vaak uit geldgebrek meer van een goed verhaal dan van mooie beelden hebben. De laatste tijd begon echter juist op dat gebied metaalarmoede op te treden, en Zus & Zo vormt geen uitzondering. De film bulkt echt van de clichés. Zo is de vaderlandse cinema niet vies van een beetje bloot. Zus & Zo begint dan ook zoals van een beetje Nederlandse film verwacht mag worden: met een statische wip, gepraat over seks en casual door een hoerenstraat lopen. De familiebanden zijn in deze film erg belangrijk, en daar horen dan ook zaken bij zoals verborgen familiegeheimen die voor verrassende plotwendingen behoren te zorgen. Het irritante en rommelige camerawerk aan het begin is uiterst vervelend om naar te kijken, en doet bijna pijn aan de ogen.

Gebrek aan durf

De film kent enkele harde grappen, en de karakters zijn zeker geen lieverdjes te noemen. Iedereen gaat zo’n beetje vreemd, sperma wordt gebruikt als kunst, vrouwen zeiken mannen af, mannen nemen geniepig wraak, etc, etc. Schrijfster/regisseur Van der Oest leeft zich in eerste instantie helemaal uit, en creërt de meest absurde situaties waarin de diverse personages hun onzekerheden, grofheden en rotopmerkingen kunnen plaatsen. In de finale verliest ze zich echter in een happy end. Dit gebrek aan durf nekt de film: een wat venijniger einde had de film een stuk interessanter gemaakt.