Film / Achtergrond
special: Animals

Vage film verliest de weg

Hoe kun je een film genaamd Animals beter beginnen dan met een paar verstilde shots van dieren. Een wasbeer op een parkeerplaats, een uil op een dak, vogels in de lucht. Maar vooral ook Bambi. Herten doen het altijd goed in dergelijke sfeerplaatjes, om de mood van een film direct neer te zetten.

Verder spelen dieren een ondergeschikte rol, als we tenminste de speelgoedbeer van hoofdpersoon Pol (Oriol Pla) niet meerekenen. Pol is een zeventienjarige scholier die een rustig maar schijnbaar eenzaam leven leidt. Hij woont bij zijn broer (Javier Beltrán), heeft een vriend genaamd Mark (Dimitri Leonidas) en een vriendin, Laia (Roser Tapias). Geen van hen lijkt echter tot Pol door te dringen.

Vaag om vaag te zijn

~

Er lijkt sowieso erg weinig tot hem door te dringen. De enige met wie hij echt een band heeft is knuffelbeer Deerhoof. Bij zijn beer vindt hij troost en ze maken samen muziek. Pol op gitaar, Deerhoof op de drums. Dat klinkt wat vreemd en dat is het ook. Animals geeft de kijker weinig kans om grip te krijgen op de verhaallijn of de personages. Zo duiken karakters op uit het niets en worden ze nauwelijks uitgewerkt, maar blijken dan opeens wel een belangrijk aandeel in de ontwikkelingen te hebben. 

Pols docent – gespeeld door Martin Freeman (De Hobbit) – lijkt er slechts bijgesleept te zijn om tenminste nog een bekende naam op het affiche te hebben. Toevoegen aan de film doet hij niet. Ook personages Clara en Ikari lijden hieraan. Zo duikt Clara op om indruk te maken op Pol (zonder aanleiding), en verdwijnt weer. Later blijkt zij letterlijk ‘ondergedoken’. Door middel van deze onsamenhangende ontmoetingen ontwikkelen zich de nodige dramatische gebeurtenissen om tenslotte in een, waarschijnlijk emotioneel bedoelde, apotheose te eindigen. En dat einde is ook wellicht ook meteen het enige echte lichtpuntje van de film. Als je de mooie donkere beelden van het landschap verder buiten beschouwing laat.

Speaking Inglés

~

Ook andere keuzes verwarren. Knuffelbeer Deerhoof (vernoemd naar een band) praat met een vreemde elektronische stem. Zo’n automatisch gegenereerde stem die je door een telefonisch menu heen loodst. Dat is niet bevorderlijk voor het oproepen van warme gevoelens bij de kijker voor dit stoffen beertje. Waarom Pol wel zo tot de knuffelbeer wordt aangetrokken, is voor de kijker dan ook een raadsel. En hoewel Pol zelf Spaans spreekt, bezigt Deerhoof de Engelse taal, en ook de rest van de personages spreekt het een of het ander. Uiteraard omdat de Engelse acteurs geen Spaans of Catelaans spreken en de Spaanse acteurs weinig tot geen Engels, maar er wordt geen verhaaltechnische verklaring voor gegeven.

Regisseur Marçal Forés heeft met zijn debuutfilm Animals waarschijnlijk een nieuwe Pan’s Labyrinth willen creëren, maar is ergens zelf de weg kwijt geraakt. Als je als kijker iets meer duiding wilt kun je natuurlijk altijd nog naar de enige extra feature op de DVD kijken: de making of. Maar dan moet je zelf ook tweetalig zijn, want ook hierin wordt zowel Engels als Spaans gesproken. En de ondertiteling werkt in dit extraatje niet. Het zou ook eens mee zitten!