(H)eerlijk genieten van Footloose

Shows waarbij een succesvolle film of band als musical in de remake gaan, zijn de afgelopen jaren steeds talrijker en populairder geworden. V&V Entertainment deed het zelf met Grease en Fame, maar ook musicals als Mamma Mia! en Dirty Dancing hebben het erg goed gedaan bij het grote publiek. En meest recentelijk krijgt ook High School Musical positieve reacties. Wat al deze musicals met elkaar gemeen hebben, is een leuk verhaaltje, overwegend jonge cast en een schare bekende en dansbare nummers. Footloose zet deze traditie voort. Gebaseerd op de film uit 1984 met Kevin Bacon en Lori Singer (die ook in de televisieserie Fame speelde), vertelt Footloose het verhaal van ‘city boy’ Ren McCormack (William Spaaij) die met zijn moeder in het boerengehucht Bomont gaat wonen. In Bomont is niet veel te doen. Sterker nog, dansen is er zelfs verboden! Domineesdochter Ariel (Kim-Lian van der Meij), die natuurlijk helemaal niet zo braaf blijkt te zijn, valt als een blok voor de charmes van Ren en samen vechten zij tegen de gevestigde orde om het recht hun leven te vieren, in de vorm van een dansfeest.

Pretentieloos leuk

Bijna alles in Footloose is erg voorspelbaar. We weten welke nummers er voorbij gaan komen en kennen het verhaal (en ken je het verhaal niet, dan kun je toch wel raden wat er gaat gebeuren). Toch wordt de musical hier niet minder leuk om. Footloose is bovenal erg pretentieloos: ‘what you see is what you get’. De cast is jong, dynamisch en buitengewoon enthousiast, waardoor de musical wel tot haar recht komt. Vaak wordt bij soortgelijke voorstellingen heel houterig geprobeerd om toch wat diepgang te krijgen door wat dramatische scènes toe te voegen of de hoofdrolspelers wat donkere geheimen mee te geven die een keer de kop op steken. Footloose heeft ook zo’n serieuzere laag. Aardsvijanden Ren en dominee Shaw Moore (Jeroen Phaff) strijden dan wel, maar niet te diep onder de oppervlakte delen zij dezelfde angsten en pijn en zijn ze een vader/zoon surrogaat voor elkaar. Ook de twee moeders hebben het niet makkelijk met het maken van keuzes die voor hun gezinnen het beste zijn. Het toneelspel van de cast is echter overtuigend genoeg om deze scènes geloofwaardig neer te zetten zonder al te sentimenteel aan te doen. Zo brengen het duet Leer zo niets te zeggen van Vi Moore (Marleen van der Loo) en Ethel (Joyce Stevens) en de solo Ik geef toe van dominee Shaw een aangenaam rustpuntje in de beweeglijke show zonder dat deze inzakt.

Opzwepend

Afgezien van deze rustpuntjes, is Footloose een show die niet stilstaat. De choreografie van Martin Michel (die eveneens de regie voor zijn rekening neemt) is opzwepend en gaat mooi samen met de muziek. Veel inspiratie is gehaald uit het Amerikaanse country & western dansen, maar er is veel variatie. Met name de finale van de eerste akte Samen sterk zit erg goed in elkaar en is verrassend doordat deze scène zich afspeelt in de gymzaal van de middelbare school.

Maar naast goed gedanst, wordt er ook goed gezongen. De nummers Waar zijn de mannen en Die jongen is van mij zullen iedereen bekend in de oren klinken en krijgen een mooi meerstemmig arrangement mee. Er zit geen zwakke schakel in de cast, maar een compliment is op zijn plaats voor William Spaaij die, na de lolbroek uit Fame gespeeld te hebben, nu een dragende en serieuzere rol buitengewoon goed neerzet. Ook Roy Kullick, die de rol van Rens vriend Willard speelt, komt extreem komisch uit de hoek en Talita Angwarmasse (vriendin Rusty) straalt nog meer dan in Fame en zet ook vocaal een hele mooie prestatie neer.

Kortom, ‘sit back and relax’ want Footloose is een musical om lekker vrolijk van te worden. Maar verwacht niet dat je achterovergeleund kunt blijven zitten, want daarvoor zit teveel swing in deze voorstelling.

Footloose is nog te zien tot en met 5 juli in verschillende Nederlandse theaters. Klik hier voor de speellijst.