Te weinig parels
Wat doe je als band die het moet hebben van singles in een tijdperk waarin alleen albums worden uitgebracht? Dan maak je een cd die je niet schaadt maar ook geen faam oplevert.
The Vaccines maken muziek in het gebied van Jesus And Mary Chain, Kaiser Chiefs, The Libertines en Arctic Monkeys. Met dien verstande dat deze bands wel een heel album weten te boeien; het lukt The Vaccines met hun tweede album wederom niet om de spanningsboog vast te houden. Het maakt van Come of Age geen slecht album, maar het steekt niet boven de middelmaat uit.
Niet ingelost
~
‘No Hope’ stort als een wervelwind over de luisteraar heen en doet terugdenken aan de hoogtijdagen van de punk en new wave. Het had een song van The Jam kunnen zijn. ‘All in Vain’ pakt je aanvankelijk in met een allerliefst loopje, maar groeit niet uit tot het feestje dat je uiteindelijk verwacht. Ook het laatste nummer ‘Lonely World’ blijft steken in een belofte die niet wordt ingelost.
Potentie
Rijst de vraag of The Vaccines met Come of Age een slecht album hebben gemaakt. Dat is niet het geval. De cd luistert lekker weg en heeft voldoende kwaliteit. Er is niet een compositie die de plank misslaat. Maar nummers die blijven hangen worden op de cd node gemist. Dus is het wachten op een album van The Vaccines waarop meer parels blinken tussen de kralen. De band heeft de potentie om zo’n cd te maken; het talent is hoorbaar, maar iets meer schaven of een tikje langer wachten op sprankelende ideeën zou geen kwaad kunnen. Wellicht moet de chemie in de band nog groeien en verrassen ze met het derde album.
