Crocodile Dundee in Los Angeles
“My people have ways of communicating no white man can understand,” zegt een aboriginal met een lendedoekje. Meteen daarna gaat zijn mobiele telefoon. Dat is het leukste grapje van Crocodile Dundee in Los Angeles. Wie daar al niet om kan lachen, moet de film maar links laten liggen. Dundee is geen man van subtiliteiten.
De eerste Crocodile Dundee, uit 1986, was heel aardig te verteren. Een ruige ozzie komt terecht in New York, een plaats waar hij niets van snapt. Hilariteit alom. Vijftien jaar later moet Paul Hogan (inmiddels in de zestig!) echter hetzelfde trucje nog eens laten zien. En daar snap ik niets van.
“Paul loves to make people laugh,” zegt Linda Kozlowski over haar man en de reden waarom er nog een derde Dundee op celluloid gezet werd. Dat Hogan van grapjes houdt, is wel te zien aan deze film. Het is alleen niet te zien waarom je er ook om moet lachen. Afgezaagdere grapjes dan deze heb ik zelden gezien. Het verhaal past in een holle kies en de originaliteit, waar die ook mag wezen, is in ieder geval niet meegereisd naar L.A.
De extra’s op de dvd dan, maken die deze film misschien de moeite waard? Dit is een van de rijkst gevulde schijfjes die Indies Home Entertainment ooit op de markt heeft gebracht, maar laat ik je uit de droom helpen: het stelt niets voor. Het klinkt als een geweldige lijst: interviews, featurette, behind the scenes, photo gallery en biografieën, maar ze zijn stuk voor stuk eerder irritant dan interessant.
De behind the scenes bestaat uit losse flarden die uiteraard achter de schermen zijn genomen, maar enige duiding, structuur of commentaar ontbreekt. De interviews (van de belangrijkste acteurs, de regisseur en de producent, dat dan weer wel) bestaan uit losse quotes die aan elkaar gesmeed worden door een vreselijk goedkoop geanimeerd klapbordje, waardoor je de hoofden van de sprekers niet meer kunt zien. Spelfout in het interview met Linda Kozlowski: ‘About here character‘.
Het geluid is prima, het beeldformaat is geschikt voor breedbeeldtelevisies, maar de ondertiteling is er weer alleen in het Nederlands. De extra’s zijn de mensen bij Indies vergeten te ondertitelen. En daar twee van de hoofdrolspelers een vet Australisch accent hebben, zal dat bij sommige kijkers ongetwijfeld problemen opleveren.
Sla Crocodile Dundee in Los Angeles met een gerust hart over. Als je al niet om de film kan lachen, dan hoef je in de extra’s al helemaal niet steeds te horen dat het zo’n grappige film is en dat Paul Hogan zo leuk is. Dat is hij niet.
Crocodile Dundee is oud, Indiana Jones is oud, Superman is invalide, Luke Skywalker is oud. De hoop is gevestigd op Spiderman. Alleen hij kan de wereld een nieuwe generatie helden brengen.
de EO 
