Over kinderen en metamorfose

De soms zwartgallige, maar vaak ook pijnlijk treffende humor van Midas Dekkers moet je liggen. Maar als dat, zoals bij mij, het geval is, dan lees je dit boek van voor tot achter met een geweldige grijns op je gezicht. Het menselijk gedrag wordt door Midas, bij tijd en wijle hilarisch, verklaard aan de hand van observaties van vergelijkbaar gedrag in het dierenrijk. Dat geeft een verrassend maar vaak ook pijnlijk herkenbaar beeld. Het varkensgedrag van een lijvige tante op een feestje, de rupsige vraatlust van een baby, de verpopping van de larf tijdens de pubertijd. Allemaal herkenbaar en munitie voor Midas Dekkers’ metamorfosetheorie.

Veel

Door de hoeveelheid aan diverse voorbeelden duurt het soms even voordat je door hebt waar de schrijver heen wil met zijn betoog. Maar zodra je de lijn van het verhaal weer opgepakt hebt, ben je al zo overspoeld met voorbeelden die de gestelde hypothese dienen te onderbouwen, dat je ook direct overtuigd bent van het gelijk van de auteur.

Een heel effectieve manier om mensen van je gelijk te overtuigen. Enige scepsis dient er dan ook wel in acht genomen te worden. Er zijn namelijk ook voldoende bewijzen voor andere zienswijzen. Deze worden hier echter niet genoemd. Daar zijn weer andere boeken voor. Maar die zijn waarschijnlijk niet zo leuk als De Larf.

Leerzaam én leuk

Midas Dekkers is een begenadigd schrijver, die op een luchtige wijze zijn vak aan de man brengt. En daarvoor kan ik alleen maar bewondering hebben. Zeker omdat het nergens betweterig of belerend dreigt te worden. Door de vele referenties naar de ontwikkeling en het gedrag van diverse diersoorten is het boek niet alleen heel leuk, maar ook erg leerzaam. Als hij het nu nog in een vorm giet waarin ook driejarigen het kunnen snappen, is zijn missie helemaal geslaagd. Maar om dat te begrijpen moet je het boek maar gewoon lezen.