De show begint enorm mysterieus. De negen mannen staan volledig in het donker gehuld op het podium, terwijl de muziek aanzwelt. Het intro wordt lekker lang gerekt, waarna in één keer de lichten aan gaan, iedereen invalt en zaal los gaat. De toon voor de avond is meteen gezet. De band staat vol zelfvertrouwen op het podium en het publiek vindt het geweldig.

De droom van Carré

Na het eerste nummer vertelt de trombonist hoe hard ze negen jaar lang gewerkt hebben voor en gedroomd hebben over deze show. Het geheel staat dan ook als een huis. Het tweede nummer is wat zwoeler dan de stevige openingssong. Nu valt ook op hoe perfect het lichtenspel is afgestemd op de muziek. De drie blazers fungeren vanavond als een soort frontmannen, met percussie, gitaar, keys en bas als ondersteuning. De meerdere solo’s van elk bandlid laten zien dat de mannen afzonderlijk ook heel wat in hun mars hebben.

Dat de avond tot in de puntjes is voorbereid moge duidelijk zijn. Het is moeilijk om een show zonder zang ruim twee uur lang boeiend te houden, maar Jungle by Night doet het zonder enige moeite. Er staat één bonk passie en plezier op het podium, en dat enthousiasme is aanstekelijk. Voor de gelegenheid heeft Carré alle stoelen uit de ruimte voor het podium gehaald. Als de band op een gegeven moment aangeeft dat ‘de dansvloer geopend is’ en iedereen lekker moet doen waar hij zin in heeft – ook al zit hij op een stoel – lopen veel mensen naar beneden om ook te kunnen bewegen.

Komen, spelen, overwinnen

En gedanst wordt er de hele avond. Wie niet bij de dansvloer kan komen staat wel op de tribune voor zijn stoel te swingen. De sfeer is vaak zwoel en zomers, maar in een nummer waarin er lange stukken zonder blazers zitten toont de band aan dat ze ook tot een hele andere duistere, bijna vunzige sound in staat zijn. Dit nummer zou niet misstaan in een zweterige nachtclub. Nieuwe single ‘Hangmat’ daarentegen is bijvoorbeeld weer wat lichter en blijkt live net iets minder dansbaar. De band vertelt dat ze met de nieuwe plaat geprobeerd hebben de hitte van afgelopen zomer proberen te vangen. Het publiek vindt alles even geweldig en halverwege de show kan de trombonist niet eens zijn verhaal doen omdat hij overstemd wordt door gejoel en applaus.

Wie Jungle by Night eerder live heeft gezien, kan bevestigen dat er aan hun enthousiasme niks veranderd is. Hoewel in sommige nummers de verleiding om vocals toe te voegen groot is, hebben ze dit nooit gedaan en blijven ze trouw aan hun eigen stijl. Die authenticiteit, hard werken en volharding zijn, samen met het plezier dat ze hebben in wat ze doen, de reden dat de mannen hier eindelijk staan. Jungle by Night maakt dit soort muziek toegankelijk voor het grotere publiek.

Bij de toegift, een soort mash-up van hun oude werk, heeft de band het voor elkaar gekregen om echt iedereen te laten dansen. Het enige minpuntje dat er te bedenken valt is dat de piek van de show misschien iets te vroeg was, om daarna lichtelijk in te kakken en dan weer knallend te eindigen. Maar iedereen die dit geen 5 sterren zou geven zou een zeurpiet zijn.