Als vage schimmen verschijnen de heren van Greta van Fleet op het podium met een verkorte versie van ‘Brave New World’. Gelijk na deze inleiding volgt het intro van ‘Highway Tune’ en knalt leadzanger Josh met een lange, rauwe schreeuw het nummer in. De overige Kiszka-broers en drummer Danny draaien het volume helemaal open, ver voorbij standje tien. Een krachtige opening wat de toon voor de rest van het optreden zet.

Jonge, oude jochies

Naast een identiek geluid aan dat van jaren ’70 rockbands, zien de bandleden er ook uit of ze uit dat tijdperk komen. Bodywarmers, strakke broeken, blote borstkassen… Nog maar te zwijgen over het podiumgedrag. Zo wordt het spelen van de gitaar op de rug niet over geslagen. Op de setlist van Greta van Fleet staan slechts 11 nummers waarmee de band bijna anderhalf uur weet te vullen. Niet zo gek, aangezien de coda’s zowat twee keer zo lang zijn als de rest van het nummer. De outro’s van de liedjes staan vol in het teken van veel te lange gitaarsolo’s die geen einde noch hoogtepunt kennen. De bluesladder wordt elke keer over de gehele gitaarhals compleet uitgebuit. Greta van Fleet weet wel te imponeren door een herkenbaar geluid van de oude rockgroove neer te zetten.

Dat kan helaas niet gezegd worden van het voorprogramma door Goodbye June. De leadgitarist speelt als het ware solo’s die een heel nummer duren en een melodisch duel aangaan met de leadzanger. Daarbij eist de gitarist zowel visueel als auditief veel aandacht op, wat de vraag oproept of er problemen zijn met de uitversterking en balans, of dat de leadgitarist wellicht te veel in de spotlights wilde staan. Opvallend is ook dat de kwaliteit van het optreden aanzienlijk verschilt ten opzichte van het studiomateriaal. Iets wat het ruwe geluid van de zangstem en gebrek aan muzikale variatie in het geluid van de band niet ten goede komt.

Memorabilia

Wat tussen de nummers door opvalt, is dat Josh met een andere stem praat dan dat hij zingt. De klank van zijn zangstem is veel ruiger. Bij vlagen klinkt het zelfs alsof hij zijn stem enorm forceert. Hierbij kun je afvragen hoe lang hij dit nog gaat volhouden. De band is ondanks dat ongetwijfeld een bezoek waard, zeker nu de jongens nog zo jong en heet zijn.

De jaren zullen uitwijzen of ze deze sound vast kunnen houden, terwijl ze zich als muzikanten verder ontwikkelen. Voor de echte rockliefhebber is het haast een tijdreis om toch een stukje memorabilia te beleven. Waarom wordt zulke muziek tegenwoordig niet vaker geproduceerd? Of meer van deze bands ontdekt, wat dat betreft.

Live te bewonderen:
27 februari 2019, AFAS Live, Amsterdam
28 februari 2019, Lotto Arena, Antwerpen

Bandleden:
Josh Kiszka (Zang)
Jake Kiszka (Gitaar)
Sam Kiszka (Bas)
Danny Wagner (Drums)