De zes bekende podia en bijbehorende eetstalletjes, met gevatte namen als Cut the Crêpe en Burning Baarch, zijn weer geopend. Op last van de gemeente moest de organisatie op het laatste moment het een en ander aanpassen, wat de nodige stress zal hebben opgeleverd. Bovendien klopt de plattegrond in het festivalboekje nu niet meer. Maar na een eerste verkenningsronde blijkt deze metamorfose helemaal zo slecht nog niet. De tent van Grootegast komt veel beter tot zijn recht op de nieuwe locatie, grenzend aan een zandstrook met ligstoelen en parasols. Zeker gezien het korte tijdsbestek een welverdiende pluim voor de organisatie.

Karavaan

De vrijdagmiddag is altijd lastig om op te vullen. Veel mensen zijn nog aan het werk of bezig hun tent op te zetten. Toch hebben The Hackensaw Boys geen enkel probleem om de tent van Grootegast te vullen. Deze hillbilly’s uit Virginia hebben tijdelijk hun hooivorken neergelegd om Leeuwarden met banjo, mandoline, viool en staande bas op een puik feestje americanastijl te trakteren. Met louter eigen materiaal slagen ze er wonderwel in om de tent te laten wiebelen. De onwetende luisteraar zou zweren dat ze traditionals spelen en dat is beslist een compliment.

De leverancier van WTTV zal vreemd hebben opgekeken toen hij dadels en kamelenvoer op de bestellijst zag staan. Verklaarbaar want de karavaan die Tinariwen heet, maakt na een bezoek aan Roskilde en de studio van Jools Holland nu een tussenstop in de oase van The Village. Op deze handelsroute worden er echter geen waren gesleten, maar authentieke woestijnrock. Waar ze hun stroom vandaan halen in de woestijn blijft een raadsel. Misschien hebben ze een kameel met een stopcontact, maar hoe dan ook ze weten wel hoe ze een elektrische gitaar moeten bespelen. Met hun uitheemse toonladders in combinatie met Afrikaans slagwerk weten ze het publiek voor hoofdpodium Bontebok te bezweren. Aangezien er veel in het Tamasheq wordt gezongen, is het publiek voornamelijk op de muziek aangewezen. Deze wordt op den duur wel wat eentonig. Bij de Touareg is het traditie dat mannen worden gesluierd, hierdoor blijft de interactie met het publiek vrij beperkt. Geen hoogtepunt maar wel een bijzondere ervaring. Overigens zijn er bij een kraampje naast het podium waterpijpen verkrijgbaar om het plaatje helemaal compleet te maken.

Glittercolbert

Na deze exotische indrukken is het tijd voor wat vermaak uit eigen land. Als we langs het water naar de tent bij Blessum lopen komen de diepe bastonen van HATY HATY ons al tegemoet. Een keur aan kleurrijke en gezellige mensen heeft zich voor het podium verzameld. Johannes Sigmond (Blaudzun) heeft zijn indiepop-hoed tijdelijk afgezet om samen met David Douglas dit project te beginnen. De donkere bastonen en geraffineerde samples passen uitstekend bij de kenmerkende stem van Johannes. Als je op de vroege vrijdagavond zoveel mensen aan het dansen krijgt, doe je toch iets goed. HATY HATY doorstaat de vuurproef in Leeuwarden.

Met een overheerlijke Smokey Mexican in onze maag, een hotdog van een van de vele biologisch verantwoorde eettentjes, begeven we ons naar King Khan and the Shrines. Een vreemde eend in de bijt, zo mag je King Khan gerust noemen met zijn zelfgemaakte maskertjes, een broek waar de billen uit zijn geknipt en een glittercolbert waar de gemiddelde James Brown-imitator gillend van klaarkomt. Tel hier de foute capes van de blazerssectie bij op, en je denkt eerder bij de nieuwste musical van Albert Verlinde te zitten dan bij een concert. Titels als ‘69 Faces of Love’ en opmerkingen tussendoor als ‘if you have a mangina we like to see it’ zijn al even banaal. De argeloze WTTV-bezoeker blijft niets bespaard. Deze prettig gestoorde opmerkingen en de ordinaire huisvlijt daargelaten, moeten we wel concluderen dat deze band swingt als een malle. Deze wat ongemakkelijke combinatie verwart echter eerder dan dat ze imponeert.

Dartel publiek

Django Django

Misschien dat een koud biertje ons weer enigszins bij zinnen brengt. Naast de gangbare biersoorten en maten stroomt er dit jaar een speciaalbiertje genaamd Kroelebaai uit de tap. Kroelebraai is uitkomst van een bierproeverij die vorig jaar op het festival werd gehouden. Wat ons betreft is dit experiment voor herhaling vatbaar, want het is uit de kunst.

Na deze verfrissing togen wij vol goede moed naar Bontebok voor een confrontatie met Django Django. Deze art rockers weten een geoliede show neer te zetten. Het publiek krijgt een evenwichtige mix van nummers van debuutalbum Django Django en vervolgplaat Born Under Saturn voor haar kiezen. ‘Shake and Tremble’ vindt zijn gehoor bij het dartele publiek. De heerlijke saxofoonuithalen van ‘Reflections’ schallen over de vlakte. Hier en daar haalt de plichtmatige uitnodiging tot armzwaaien het spontane wel wat uit de show, maar dit mag de pret niet drukken. Het publiek hapt gretig toe en eet met nummers als ‘Cairo Skies’ uit de hand van de Schotten. Ze doen hun belofte als afsluiter op het hoofdpodium gestand.