Médecin de campagne gaat over de Franse huisarts Jean-Pierre Werner, gespeeld door François Cluzet die na zijn rol als verlamde man in Intouchables nu eens aan de andere kant van het medische spectrum staat. Werner bedient als enige arts de bewoners van de Val d’Oise, een krimpregio in het noordwesten van Frankrijk. Dat betekent dat hij 24 uur per dag, zeven dagen per week voor zijn patiënten klaar moet staan. Een zwaar leven, maar ook een positie die status geeft. Werner is een man met aanzien en macht in de plattelandsgemeenschap.

Aan dat bestaan dreigt nu een einde te komen wanneer er een ernstige ziekte bij hem wordt geconstateerd. Het liefst zou de huisarts zijn eigen gezondheidsbeperkingen negeren om zich volledig in dienst te stellen van de hulpbehoevende bevolking Maar er wordt anders beslist. De zieke dokter krijgt hulp van Nathalie: een jongere, vrouwelijke arts uit de stad.

Stadse arts

Dat levert zoals te verwachten een botsing van stijlen op. De stadse arts is volledig geautomatiseerd. De oude huisdokter vertrouwt nog op zijn volledig ondoorgrondelijke papieren archief met patiëntendossiers. Ook moet de grootstedelijke Nathalie even wennen aan de excentrieke karakters op het platteland. De scènes waarin de nog enigszins afstandelijke arts het aan de stok krijgt met boze ganzen of haar mooie schoenen ziet wegzinken in de drek zijn niet het meest verrassend.

Het aardige is vooral hoe de artsen omgaan met de patiënten en daarbij protocollen laten varen en oog hebben voor het menselijke aspect. Hier zijn de artsen nog het bindweefsel in een sociaal netwerk dat door de rest van de overheid allang is vergeten. Nathalie pikt van Werner de empathische omgangsvormen op. Hij leert door haar op de kennis van anderen te vertrouwen en accepteert langzaamaan zijn eigen conditie, die hij eerst voor anderen verzweeg.

Menselijke portretjes

Zo’n verhaal had natuurlijk kunnen verzanden in gloedvolle plattelandsromantiek over la campagne waar de tijd stil heeft gestaan en de mensen nog echt om elkaar geven. Maar regisseur Thomas Lilti, die zelf als huisarts heeft gewerkt in een dergelijk gebied, gebruikt zijn expertise om de relatie tussen arts en patiënt net iets verder uit te diepen dan wat gebruikelijk is in dit soort drama. De toon blijft vederlicht, met dank aan Cluzet die van Werner een tragikomische dwarsligger maakt, maar ondertussen schets Lilti fraaie menselijke portretjes van de clientèle van de huisartsen. Zo geeft Médecin de campagne een warm gevoel zonder dat je meteen naar de Franse drek af wilt reizen.