Een interview met Jeroen Bouwhuis

Hoe lang duurt het nou om ‘de winnende voorstelling’ te maken?

Moeilijk te zeggen, het is langzaam zo gegroeid. Aan het begin van het jaar deed ik mee aan het Camerettenfestival en daar is de structuur ontstaan. Diner for one gaat over een jongen die thuis in z’n eentje voetbal zit te kijken en van daaruit ontstaat een fantasiewereld. Bij het AKF hoort een try-out tournee van vijftien optredens en dat is goud waard. Ik had wel wat vaste nummers, maar wilde ook iets nieuws maken en dat is tijdens die try-out tournee tot stand gekomen. Als je zoveel mogelijkheden hebt om te spelen, dan kun je ook gewoon ruwe dingen uitproberen, meteen voor publiek.

Foto: AKF

Tijdens de voorstelling spreek je niet. Waarom heb je daar voor gekozen?

Ik kom zelf niet uit de theaterwereld, maar ik heb aan de HKU toegepaste compositie gestudeerd voor theater en film. Voor de theatrale elementen heb ik dus de hulp van een regisseur ingeroepen. Ik heb ook wel eens op het podium gestaan met tekst en ik merkte al vrij snel: dit is niet echt iets voor mij, dat kunnen anderen beter. Ik ben ook niet zo’n goede tekstschrijver. Dus wat je dan doet, is de tekst weglaten en het op een andere manier proberen. De hele voorstelling is zonder tekst, het is allemaal op muziek en vanuit lichaamsbeweging. Ik gebruik mijn lijf goed. Ik heb een tenger lichaampje dus daar kun je wat mee.

Begin je dan eerst met een idee of met de muziek?

Ik werk vanuit nummers en die ga ik dan aan elkaar monteren. Ten eerste moet het muzikaal kloppend zijn. Ik zet bijvoorbeeld in een repetitieruimte een nummer van Radiohead op en daar sta ik dan ineens op te voetballen. En op de hoogtepunten van de muziek ros ik iemand in elkaar, ik laat me gewoon door de muziek beïnvloeden. Een goed voorbeeld van waar muziek en beeld met elkaar versmelten is Tom & Jerry, hun acties lopen helemaal synchroon aan de muziek. Je kunt het ook vergelijken met een avond dansen. Je wordt dan op den duur ook opgepikt door de flow van de melodie en dan ga je uit je dak op de dansvloer. Als ik een aantal losse facetten heb, dan smeed ik dat vervolgens tot een geheel en zo ontstaat er een voorstelling.

Kun je je in het juryrapport vinden?

Jazeker. In de halve finale hadden ze hun beoordeling een beetje losgekoppeld van de geluidsband, het was Jeroen en de geluidsband. Ze vonden de geluidsband wel heel goed. Dat ik die zelf heb gemaakt, wisten ze toen niet. Ik vond het heel erg leuk dat ze zich bij de halve finale nog afvroegen of mijn voorstelling wel avondvullend kon worden en dat ze het bij de finale weer introkken. Daar zeiden ze: ‘Het kan wel, want we hebben nu dingen gezien waardoor het zeker mogelijk is.’ Het is eigenlijk net als een goede film, die moet je ook een paar keer zien. Of een goede plaat, die moet je ook een aantal keer beluisteren. De finale was niet mijn beste voorstelling, maar wel een hele goede. Ik was heel rustig en relaxed, het was tof. Na het optreden was ik ook erg rustig, voor mijn gevoel had ik heel goed gespeeld, ik was tevreden.

Foto: Beeld en Theater

Je hebt in het verleden veel aan straattheater gedaan, doe je daar nu nog iets mee?

Nee, ik speel niet meer op straat. Vorig jaar had ik een act De Blote Badgast en met die voorstelling van een kwartier stond ik onder andere op Lowlands. Dat was echt helemaal te gek, echt van dat rock & roll publiek met een jointje in hun mik en een biertje in hun hand. Dat was af en toe een beetje popconcertachtig, hartstikke leuk. Het publiek was vooral ook enthousiast omdat er veel muziek in de act zat en die stond lekker hard. Ik heb ook in België aan een boulevard gespeeld, ik zat in een teiltje op een pilaar. Vlak achter mij de horizon van de zee… Het is echt heel mooi om op buitenlocaties te spelen, daar heeft het publiek geen verwachtingen. In het theater ligt dat anders. Maar toch kies ik er op dit moment voor om met theater door te gaan.

Wat kunnen we nog allemaal van je verwachten, zijn er plannen voor een avondvullende voorstelling?

Jazeker. Het is wel de bedoeling om avondvullend te gaan. Maar ik wil daar het liefst nog een jaar voor uittrekken, rustig aan doen. Dus komend seizoen nog lekker spelen in duo-optredens of op festivals. En dan intussen langzaam doorwerken aan een avondvullende voorstelling.

Dinner for one is nog t/m april 2007 te zien. Klik hier voor de complete speellijst.

Binnenkort doet 8WEEKLY ook verslag van de andere prijzen van het Amsterdams Kleinkunst Festival: de Annie M.G. Schmidtprijs voor het mooiste theaterlied en het Stand-up Comedy Concours 2006.