Belachelijke gek

James Russell, laat  – behalve een strakke show –  vooral zien dat de fans van Morrissey nog net zo gek zijn als een kwart eeuw geleden.

Eigenlijk begon de verafgoding natuurlijk al enkele jaren eerder toen Morrissey als frontman van de Smiths een stem gaf aan groepen en individuen die zich op wat voor manier dan ook onbegrepen en onbemind voelden. Het gevolg was dat in korte tijd een grote schare trouwe fans over de hele wereld opstond die een ongeëvenaarde devotie ten opzichte van hun grote held toonden. Concertregistraties van The Smiths en Morrissey zijn dan ook, afgezien van de fantastische muziek, een uitermate fascinerend schouwspel van fans die er alles voor over hebben hun idool aan te raken en te knuffelen. 

Vechten om een overhemd

Ook op 25Live, Morrisseys eerste concert-dvd in negen jaar, wordt dit spel wederom in bijna twee uur in beeld gebracht. Terwijl Morrissey en band een selectie uit zijn drie decennia lange carrière spelen, azen de grootste fans op een moment van zwakte bij de security zodat ze een sprong over de hekken kunnen wagen met het ultieme doel om Morrissey te knuffelen. De eerste die Morrisseys hand weet beet te pakken, wordt door het gehele publiek als een ware overwinnaar toegejuicht. Morrissey geniet van dit spel en stookt het vuurtje nog wat op door meerdere keren zijn overhemd in het publiek te werpen (voor zover ik weet zijn er nooit doden of gewonden gevallen bij het gevecht om een stukje stof dat doorweekt is met Morrisseys zweet) en fans de microfoon te geven en te vragen of ze iets te zeggen hebben.

Het hoogtepunt van de boeiende wisselwerking tussen Morrissey en zijn volgelingen vindt plaats tijdens het laatste nummer. Wanneer Smiths-klassieker ‘The Boy With The Thorn In His Side’ door de Hollywood High School heen schalt, doen een tiental fans nagenoeg tegelijkertijd een aanval op het podium die onmogelijk volledig te pareren is door de security. Enkele mensen zullen vredig kunnen sterven nu ze Morrissey hebben kunnen knuffelen.

Goddelijke status
Is het optreden dan zo nietszeggend dat je het alleen maar over hysterische fans hebt, hoor ik je denken. Nee hoor, er is niets mis met de performance van Morrissey en band en de tracklist waar ze voor gekozen hebben. Maar op 25Live (en andere live-dvd’s van Morrissey), waar toch vooral een hoofdrol is weggelegd voor de fans, is dat toch echt allemaal bijzaak. De fans mogen voor en na het concert hun Smiths- en Morrisseytatoeages tonen en uitleggen waarom Morrissey zo belangrijk voor ze is, ze krijgen de kans om dit tijdens de show ook tegen de Mozfather himself te zeggen en komiek, acteur en groot Morrissey-fan Russell Brand legt in de extra’s voor de camera en aan het publiek uit hoe de muziek van The Smiths en Morrissey hem door moeilijke tijden gesleept hebben.

25Live is uiteindelijk vooral een bevestiging van het icoon dat Morrissey is. De dvd is daarmee ook een geslaagde poging van Morrissey om zijn eigen goddelijke status te vergroten of toch op zijn minst te behouden. Wie immers nog niet bekend is met de muziek van Morrissey, kijkt deze dvd waarschijnlijk met het gevoel al die tijd iets unieks gemist te hebben. Een man van middelbare leeftijd met gele nagellak en een raar bloemetjesoverhemd die volwassen, vaak bovengemiddeld intelligente mensen al hun gezond verstand laat verliezen, moet wel een held zijn. En ja, dat is ‘ie ook. Maar goed, ik ben dan ook zo’n belachelijke gek als het op Morrissey aankomt.