Opnieuw een ontdekkingsreis

Een festival met zoveel verschillende acts parallel in vele zaaltjes is altijd schipperen met de tijd. Gelukkig biedt Platosonic nog een uitbreiding in de tijd doordat acts daar voor iedereen die wil nog een kort optreden verzorgen. Zo is het mogelijk om meer acts in één dag te proppen. De korte optredens in de platenzaak Plato of koffiecafé Coffee Company geven een fijne korte, snelle – vaak akoestische – indruk van wat de band of artiest kan. De sfeer in de stad is ontspannen en gezellig druk. Overal bruist het van de activiteiten en genietende mensen van alle leeftijden uit binnen- en buitenland.

Portugese blues
Bij Plato valt men met de neus in de boter. Het uit de UK afkomstige Bastille zet een uitstekende korte set neer en

Bastille

wakkert de honger naar een album aan. Eerst is er de samenzang van het viertal met het hogere stemgeluid van voorman Dan Smith die tegelijk met een andere bandgenoot op één keyboard speelt. Daarna de akoestische gitaar en een ritmesectie van dezelfde vier die klappen, borstkloppen en beenklappen. Een sterk begin van de ontdekkingsreis. Balthazar overtuigt in de uitgeklede versie niet in de drie songs die ze spelen in Plato. Frankie Chavez speelt bij de buren een meer dan uitstekende akoestische set. In een kort gesprekje achteraf vertelt hij dat hij die avond in het Nieuwscafé ook elektrisch zal spelen en samen met zijn drummer helemaal los zal gaan. En inderdaad: in het holst van de nacht blaast hij het publiek weg bij het podium in de kelder van het café en overtuigt deze Portugese gitarist andermaal. Chavez mengt de klanken van Portugal met Amerikaanse blues. Hij zet even gemakkelijk een Robert Johnson-nummer helemaal naar zijn hand als een van origine Portugees nummer op een authentiek instrument. Dit is een talent om de ruimte te geven en van alle kanten te belichten. Bij ondergetekende zat hij aan het begin van de dag en aan het slot, om nog lang in de vezels van de oren rond te zingen.

Een pikzwarte ziel
Het Vlaamse Tommigunspeelt in de Spieghel bovenzaal een set van internationale allure. De muziek van de band heeft

Laura Mvula

zijn wortels een tikje in de jaren zeventig met de synthesizer-klanken, maar is anderzijds echt van deze tijd. De afwisseling tussen zanger en zangeres geeft een extra dimensie aan de liedjes. De IJslandse ster Adrian Crowley heeft als troef zijn donkere stem die tegen Leonard Cohen en Nick Cave leunt. Zijn dromerige, zalvende liedjes begeleid op akoestische gitaar, viool en viola zijn van een innemend karakter. Het jonge talent Laura Mvula heeft het zichzelf moeilijk gemaakt met een zeskoppige band. Harp, toetsen, drums, viool, bas en cello begeleiden haar fraaie jazzy, soul-liedjes. Ze is een jong talent dat snel kan uitgroeien tot een ster als begin maart haar debuutalbum verschijnt. In haar show – pas haar achtste, zoals haar broer James Douglas zegt in een gesprek na de show – overtuigt deze dame alle aanwezigen. (Jarle) Bernhoft zit alleen op het podium tussen zijn twee gitaren en keyboard. Toch komt het geluid van een complete band uit zijn vingers. Deze Deen, die in Noorwegen al heel groot is, klinkt alsof hij een pikzwarte ziel heeft. Ook Mvula en band staan te genieten van wat deze man weet klaar te spelen en ook krijgt hij de zaal in beweging.

Met een gevulde muzikale bagage lonkt de nacht en staat de vrijdag alweer te trappelen om de ontdekkingstocht te vervolgen. Voor liefhebbers en diehards zijn er vele muzikale feestjes in de stad.

http://www.youtube.com/watch?v=L6M9ttllxJ8&feature=share&list=UU5xRyt8xU-ZsMSaQMVE_YnA