Het Nachtpodiumverhaal

In Wijnegem (Antwerpen) staat een prachtige oude mouterij die werd gebouwd in de jaren zeventig van de negentiende eeuw. Enorme roodbruine, deels vervallen gebouwen, grote witte silo’s met roestige deuren. Tegenwoordig is dit complex in handen van de Belgische kunstmecenas Axel Vervoordt. Hij maakte er een gigantisch antiquariaat c.q. tentoonstellingsruimte van en biedt kunstenaars de mogelijkheid gebruik te maken van de desolate sfeer van het terrein. Eén pand is geheel ingericht als kunstwerk en een ander doet soms dienst als theater. De galm in de gebouwen is onbeschrijfelijk, de sfeer is donker en inspirerend. Elke stap die je zet hoor je nog secondenlang nadreunen. Kunstenaars kunnen de leegte vullen, ze mogen aan het werk met het gebouw en haar ziel.

Schuld en boete

Deze mouterij is de ideale lokatie voor het tweetal Dez Mona, dat aldaar bijdroeg aan een muziektheaterversie van het verhaal van Prometheus door het gezelschap In Vitro. Dez Mona bestaat uit bassist Nicolas Rombouts en zanger Gregory Frateur, nu en dan bijgestaan door Sam Vloemans op de trompet en Roel van Camp op de accordeon. Zij gaan op volstrekt unieke wijze om met genres als de traditional, de gospel, de spiritual en het soullied. De liederen worden voor een deel geleend uit de muziekhistorie en voor het grootste deel zelf geschreven. Voor de twee voelt het heel natuurlijk om in dit computertijdperk terug te grijpen op oude stromingen. Thema’s als schuld en boete zijn van alle tijden.

Het is de combinatie van de stuwende contrabas van Rombouts en Frateurs duivelse stem en heftige voordracht die het publiek tot waanzin drijft. In positieve, dan wel in negatieve zin. Geen middenweg mogelijk – Dez Mona is een groep van uitersten: agressie, woede, schoonheid, de heer, de duivel, berusting, waanzin, ironie en altijd de hoop. Mensen worden boos, echt heel boos, of zijn geraakt door de immense bezieling van het tweetal. Frateur, die al met de allergrootste stemkunstenaars zong, haalt uit, houdt in, krast en kraakt. Hij is een oerperformer, net als Rombouts die het liefst zo visueel mogelijk optreedt en daarbij zijn snaren het ene moment liefdevol streelt om er vervolgens zonder genade op in te hakken.

Pursued Sinners

De zwarte pakken, strakke belichting en de theatraliteit zijn tekenend voor de totaalbelevenis tijdens optredens van Dez Mona. In augustus van dit jaar kreeg de groep het Groningse publiek op het festival Noorderzon in de nok van de als nachtclub ingerichte spiegeltent. CD’s waren na afloop niet aan te slepen. Het dit jaar verschenen debuutalbum Pursued Sinners, opgenomen in een kerk, is goed, maar haalt het bij lange na niet bij de optredens. Dez Mona wilde in principe helemaal geen album uitbrengen, maar de liefhebbers drongen er op aan. Tijdens Noorderzon traden Frateur en Rombouts ook op met onder meer Filip Jordens in de theatershow Goddam! A Tribute To Dr. Nina Simone: een door de mannen van Dez Mona geïnitieerd concept waarin deze ‘grote dame’ wordt geëerd. Goddam! is de komende anderhalf jaar nog volop te zien in Nederland en België.

Coda

De galm in de mouterijzaal is ideaal voor Dez Mona. Frateur en Rombouts zijn maar al te bereid een paar nummers te spelen voor de camera. De zaal is donker en de twee muzikanten staan onder een lichtbak uit het decor van Prometheus, met op de achtergrond een draaiende gekleurde bal waarop nog wat licht valt, en een schijnsel op de zijmuur. We vragen ze langzaam in het licht te stappen en te beginnen met spelen. Later vertelt Frateur dat hij aarzelend begon, maar daar was helemaal niets van te merken. Bij de eerste slepende tonen van het nummer Trial ontmoette de ziel van Dez Mona de ziel van het pand. Ik kreeg het warm en koud tegelijk.