Het Nachtpodiumverhaal

Elle Bandita is vrij vertaald ‘Zij Band’, maar het klinkt ook een beetje als ‘De Schurk’. Het is beide van toepassing op de brutale soloact. Een goede soloperformance is misschien wel een van de moeilijkste om op te voeren. Het vergt heel wat van een artiest. Ten eerste moet je een hele dosis lef hebben. Daarnaast moet je een act hebben die stáát als een huis. Als het publiek twijfelt aan je durf of je kwaliteiten, ben je er geweest. Er staat geen band achter je om op terug te vallen. En zelfs als het met die twee zaken dik in orde is, ben je er nog lang niet. De belangrijkste vereiste is misschien wel de moeilijkste: intrigeer, wees boeiend, overweldig! En dat laatste is iets wat veel soloartiesten maar niet voor elkaar krijgen. In zichzelf gekeerde singer-songwriters of laptop-muzikanten? Gaap… Zo niet Elle Bandita. Ik zag haar eerste optreden een paar maanden geleden. Het was meteen duidelijk dat deze vrouw punk brengt zoals het ooit bedoeld was.

Zwaar geëngageerd

Elle Bandita is het alter ego van Rianne. Ze groeide op in Maassluis, volgens haar zelf een gat waar veel kortzichtige mensen rondlopen. Het irriteerde haar bijvoorbeeld dat ze voortdurend voor een jongetje werd aangezien. Het maakte haar boos en opstandig, maar in plaats van het slopen van de bushokjes en winkeletalages van Maassluis zet ze haar frustratie om in muziek met de stoere Elle Bandita als ultieme uitlaatklep. Elle Bandita is een grote middelvinger naar alle conservatieve mensen in haar omgeving. Ze is fel, ze is boos, kortom: punk! Tegenwoordig is punk weer helemaal hip en veel succesvolle nieuwe bands bedienen zich graag van deze brutale muziek om hun eigen werk een eigenwijs en snedig tintje te geven. Maar vaak is het niet meer dan dat. De stoere attitude is gebleven, maar de muziek is door veel van die artiesten tegenwoordig gestript van elke urgentie. Je zou bijna vergeten dat ze ooit bedoeld was om een boodschap te verkondigen. Engagement is kennelijk uit de mode. In die zin kan Elle Bandita zwaar geëngageerd worden genoemd. Ze brengt de punk terug in de punk.

Felgekleurde mini-outfitjes

Elle Bandita maakt haar harde muziek met minimale middelen. Haar ‘band’ bestaat uit een handjevol cassettetapes. Op harde elektrobeats zingt en schreeuwt ze liedjes over thema’s uit haar eigen leven, zoals vooroordelen, vieze kerels en geliefden die maar niet terugbellen. Soms gooit ze daarbij de zweep over haar Flying V-gitaar, de andere keer imiteert ze een kerkorgel op haar bizarre grijze elektrische gitaar. Maar scheuren doet het altijd. Haar podiumact is ronduit extravagant. In felgekleurde mini-outfitjes betreedt ze ongegeneerd het podium waar ze het op een schoppen en slaan zet. De ruimte tussen de liedjes vult ze op met het verwisselen van haar cassettetapes en met het vermaken van het publiek met luchtige grapjes. Bij veel optredens lijkt het alsof het publiek bij de show hoort. Op de voorste rij staat steevast een groep punkmeiden mee te schoppen en slaan. Meestal blijven dit soort taferelen verborgen in donkere kraakpanden, maar Elle Bandita’s muziek is toegankelijk genoeg voor grote podia, zoals Paradiso.

Als je wilt weten waar punk ook al weer echt over ging, bezoek dan de site van Elle Bandita voor een overzicht van haar live optredens in Nederland. Makkelijker is natuurlijk om aanstaande zondagnacht om 00:05 uur naar VPRO’s Nachtpodium te kijken.