EuroSonic/Noorderslag 2010

1. DONDERDAG  | 2. VRIJDAG | 3. ZATERDAG

De officiële opening door C-Mon & Kypski met het Metropole Orkest is groots en meeslepend. Een keur van gasten betreedt de bühne. Met name de combinatie met Benjamin Herman en Jules Deelder past precies. Het optreden is wat het moet zijn: een geslaagde opener. De lokroep van Bettie Serveert is echter te sterk. Dat hebben meer mensen bedacht, want die zaal is overvol.

Fijne kitsch en een eerste hoogtepuntje
Lang kniezen hoeft niet, want even verderop in de Heineken Foyer maakt het Utrechtse Knobsticker zich juist op voor zijn set. En die is vreemd, maar lekker. Het duo pretendeert uit een ver, afgelegen land te komen en meet zich derhalve een raar accent aan. Beetje flauw. Gelukkig geldt dat bepaald niet voor de muziek. Live worden de heren ondersteund door een bassist, een rapper en een zangeres. Een allegaartje dat werkt. De mix van soul, electro aangevuld met bandopnames is fris en dansbaar, scheert af en toe gevaarlijk dicht langs de afgrond van de kitsch, maar blijft door de niet te missen knipoog netjes binnen de lijntjes.

Op naar de Bizon-zaal waar The Mad Trist uit Maastricht een grote verwachting in moet lossen. Dat lukt niet helemaal. De single ‘Pay the Piper’ van de gelijknamige plaat is een prima nummer en meteen het hoogtepunt van het optreden. Hiermee bevestigen de Maastrichtse stonerrockers hun talent. Maar lang niet al het songmateriaal is zo goed als deze single en de bandleden lopen bepaald niet over van charisma. Bovendien is het geluid bij het optreden erbarmelijk en snoeihard. Geen fijne combinatie en geen groots optreden, maar de potentie is er. Nog steeds.

Lola Kite is de volgende act. De bandnaam is afgeleid van Cola Light. Licht verteerbaar is deze band zeker. In de goede zin des woords. Melodieus, dansbaar, tikje spacey, maar niet te gek, zie daar Lola Kite. Het optreden in de 3voor12-zaal is dampend. Gelukkig hier wel een een behoorlijk geluid. Een bandje waar het plezier vanaf vonkt wat overslaat op het publiek in het volle zaaltje. Hier word je blij van.

Awkward I

Dat geldt zeker ook voor Awkward I. Om het Hilversum Mediastad Paviljoen te bereiken moet je de regen trotseren en vervolgens even wachten voor je naar binnen mag, want de zaal is – hoe kan het ook anders – vol. Eenmaal binnen blijkt de getrooste moeite terecht. Het folky Akward I, een collectief onder de hoede van de Groninger Djurre de Haan, is een verademing. Het intieme optreden is aanstekelijk door de prima stem en het prachtig samenvloeien van de verschillende instrumenten. Het beetje gruis erin voorkomt dat het zoetje te zoet wordt. Een van de hoogtepunten.

De heren van Moke hebben hun mooiste pakjes aangetrokken, maar krijgen de grote zaal niet vol. De band trekt zich hier niks van aan en zet een geoliede, strakke rockshow neer. Niks mis mee, maar de rockposes van zanger Felix Maginn zijn soms zo zwaar aangezet dat het bijna grotesk wordt. Dat kan wel wat minder. De meisjes op de eerste rijen denken hier ongetwijfeld anders over.

And the winner is…

DeWolff

8WEEKLY voorspelde het al en inderdaad, Kyteman’s Hiphop Orkest wint de Popprijs. De lovende woorden in het juryrapport:  ‘authentiek, een bron van inspiratie, eigenzinnig en zeer succesvol’ zijn allemaal waar. En dus is Kyteman een terechte keuze. Hoewel voorman Colin Benders zijn project na het glansrijke optreden in de Heineken Music Hall eigenlijk had afgesloten, speelde het collectief gisteren toch een volledige set: als een mooie, oude cognac na een copieuze maaltijd.

Dit overtreffen is ondoenlijk. Ook voor Rigby. Vraag vooraf kan zijn of het de Serious Talent Stage niet al lang ontgroeid is. Het antwoord is nee. Huisband zijn bij DWDD is niet niks, maar zeker ook niet alles. De liedjes zijn, op ‘One Song’ na, te weinig sprekend om een optreden lang te boeien.

Een stuk beter smaakt de gig van DeWolff. Je zou er nog hongeriger van worden. De drie tieners uit Geleen gaan erop en erover. Eigenlijk kan het natuurlijk helemaal niet: een drumsolo in je eerste nummer, maar DeWolff komt er mee weg. Sterker nog, eigenlijk past die solo prima in de smakelijke, soulvolle rockjams van de Limburgers. De leeftijd van de jongens stemt sommigen vooraf misschien wat mild. Niet nodig: dit is echt goed! Hoor ik Lowlands?

Klompjes goud op verrassende plaatsen
De besproken bands zijn slechts een greep uit al het goede van Noorderslag 2010. Er was nog zo veel meer. Uiteraard loste niet elke act de verwachtingen volledig in. Maar in zijn geheel was ‘de opening van het festivalseizoen’ absoluut geslaagd. Een onvoorspelbaar feestje met klompjes goud op verrassende plaatsen.

Misschien kan een commissie van wijze mensen zich nog eens buigen over de manier waarop de mensenstroom in goede banen geleid kan worden. De rijen voor de verschillende zalen werkten soms ontmoedigend. Het beïnvloedde de sfeer gelukkig nauwelijks. Het publiek liet zich niet gek maken door regen en rijen en maakte laidback een andere keuze. Het mooie was dat die keuze soms verrassend goed uitpakte.