Tijdschriften over literatuur

De voorlaatste Vooys had het even historische als actuele thema ‘Religiekritiek’. Daar krijg je niet meteen rooie oortjes van, maar je komt toch heel wat verrassends te weten. Een themanummer vindt trouwens zijn weg naar een lezersgroep wel.

Lucebert
De recente Vooys probeert je op de cover warm te maken met ‘Exclusief: Lucebert in het Engels’, een fors artikel met als ondertitel: ‘a mouth is mutiny’. Dit kan voor een kenschets van de vertaalde dichter doorgaan: ‘een mond is muiten’. Anja de Feijter kijkt uit naar Diane Buttermans vertaling van het werk van Luceberts Verzamelde Gedichten. Intussen vraag je je stiekem af of er voor de niet misse Lucebert echt publiek zal zijn op de Angelsaksische markt. Het is vurig te hopen.

In de ’traumaverwerking in Jonathan Safran Foers Extremely Loud and Incredibly Close’ ziet Emy Koopman met vreugde ‘de postmodernistische tendens tot minder ironie en meer oprechtheid en gevoel’. Ironie heeft de literatuur van de laatste decennia nogal overladen, hoor je dikwijls, maar van een negenjarig kind, Foers belangrijkste hoofdpersonage, kun je ook nog weinig ironie verwachten, zeker niet als dat kind op 9/11 zijn vader heeft verloren.

Zware kost
Na het diepgaande ‘K. als confessionele held – Kafka en de Foucauldiaanse subjectiviteitstheorie’ staat Willem van Iependaal in de Eerste Wereldoorlog je nog te wachten: ‘De vechtende Hollander’, artikelen waar je graag in plonst als je met Kafka en Van Iependaal bekend bent. Zo niet, dan doet de zware kost je niet snel naar die auteurs verlangen. En dat zou toch eigenlijk wel de bedoeling van dit soort artikelen moeten zijn.   

Vooys is een vaktijdschrift. Je moet niet hoeven op te zoeken wat discursieve macht of een allegoriserende interpretatie is. Vooys zou misschien een groter lezersbereik krijgen wanneer moeilijke zaken ietsje minder moeilijk werden aangepakt. Het is jammer dat aardige en zinvolle inzichten niet maximaal tot hun recht komen. Populariseren, wat niet hetzelfde is als infantiliseren, is ook een taak van wetenschappers, zeker als ze taal hebben gestudeerd.

Ooit opende Karel van het Reve frontaal de aanval op literatuurwetenschap die bol van het jargon stond. Zijn dodelijke lezing heette ‘Het raadsel der onleesbaarheid’. Misschien moeten ze bij Vooys Van het Reve nog eens inkijken. Kwaad kan het nooit.

Zie ook in deze reeks: 1. Het Trage Vuur, 2. Passionate Magazine, 3. Tzum, 4. De Revisor, 5. Armada, 6. Bunker Hill, 7. Raster, 8. De Gids, 9. Hollands maandblad, 10. Hard gras, 11. Parmentier, 12. Deus ex Machina, 13. Het liegend konijn, 14. Lava en 15. Yang.