WAR (Wouter Deprez)

De Vlaming Wouter Deprez begint zijn voorstelling gewoon tussen het publiek. Hij heet iedereen welkom, deelt hier een schouderklopje en daar een complimentje uit en gaat vervolgens het podium op. Voor een groot schoolbord gooit hij zijn publiek meteen in het diepe: er moet gezongen worden, en daar kunnen we punten mee verdienen. Het blijkt het begin van een wedstrijd waarbij het publiek het opneemt tegen Deprez. Hij stelt vragen, verzoekt om hulp, beloont eerlijk gedrag, maar straft ons ook genadeloos af als we iets verkeerd doen. Alles om maar de hoogste score te behalen, die hij netjes bijhoudt op het bord.

Spitsvondige improvisaties

Het is bewonderenswaardig hoe eenvoudig Deprez contact legt met de zaal. Hij blijkt een buitengewoon improvisatietalent, wat hij voor het grootste deel dankt aan zijn relaxte, toegankelijke voorkomen. Met zijn omhoogstaande haar, zijn zwarte bril en zijn slungelige lijf, is hij net een vleesgeworden stripfiguur. Hij babbelt er lekker op los en krijgt ons niet alleen aan het zingen, maar zelfs aan het knutselen. En niemand wordt voor lul gezet, ook wel eens prettig voor de verandering. Omdat het publiek zich al snel op zijn gemak voelt bij Deprez, worden zijn vragen met de meest creatieve vondsten beantwoord. Ook dat is geen enkel probleem voor de cabaretier: hij blijft grappig en spitsvondig zonder ook maar een keer stil te vallen.

Dunne draad

De voorstelling duurt zo’n anderhalf uur en dat is lang. Niet alleen raken Deprez’ vaste aangevers uit het publiek op een gegeven moment lichtelijk verveeld als ze weer eens een vraag moeten beantwoorden, de voorstelling verliest gaandeweg ook aan scherpte. Deprez zou er goed aan doen WAR wat in te korten, en hij kan beginnen met het schrappen van zijn liedjes. Op tweederde van voorstelling pakt hij zijn gitaar en zingt kort na elkaar twee nummers; ze komen uit de lucht vallen en dragen niets bij aan het geheel. Daarbij zal zijn rode draad (een verhaal over een meisje dat hij oppikt langs de vluchtstrook en waarvan hij twijfelt of ze wel echt is) in een korte voorstelling veel steviger worden. Nu is het niet meer dan dun rood garen.

Nieuwe vriend

Hoewel Deprez hier en daar wat langdradig is, zorgt hij zeker voor een leuke, ja haast gezellige avond. Zelfs zijn hele rits aan flauwe moppen (van het kaliber: “Wat zijn spaghettislierten in een hossende rij? Spaghettipolonaise”) kan hij verkopen. Hij is namelijk zelf een moppie: hij vertedert, is creatief, laat zich niet uit het veld slaan en wordt nergens grof. Na afloop verlaat je de zaal met het gevoel een vriend erbij te hebben. Iets waar een aantal improviserende cabaretiers uit ons eigen land nog een voorbeeld aan kan nemen.

WAR is in Nederland nog te zien tot en met 4 maart en in België tot en met 30 april. Klik hier voor een volledige speellijst.