Komische thriller komt niet tot leven

En verdorie nog aan toe: ik had er zin in toen ik in het sfeervolle Singer Theater van Laren mijn kaartjes bij de kassa afhaalde, want ik bewaar goede herinneringen aan de eerste productie van Het Thriller Theater: En toen waren er nog maar…, naar een roman van Agatha Christie. Daartoe was een oude toneelklassieker in een modern jasje gestoken, zonder dat de warme sfeer van het oorspronkelijke verhaal verloren was gegaan. Kortom, het Thriller Theater van Lex Paschier was een aanwinst voor het Nederlandse toneel.

Een leuke hobby

Maar dat is Arsenicum en oude kant dus niet. Deze toneelklassieker van Joseph Kesselring, die in de Tweede Wereldoorlog veel succes had in Amerika en Engeland, vertelt het knotsgekke verhaal van twee oude dametjes die eenzame heren vergiftigen met hun vlierbessenwijn. Het aardige van de dametjes (prettig gespeeld door Hetty Heyting en Truus te Selle) is dat ze dit als een volstrekt normale hobby beschouwen (“Er ligt hier een lijk in de vensterbank! Ja, dat weten we!”)

Het oude familiehuis in Brooklyn telt echter nóg een maffe bewoner: neef Teddy Brewster (gespeeld door Klaus Steenbeeke), die zich de ene keer een kolonel in tropenuniform en de andere keer president Roosevelt waant. Als een volslagen idioot en trompet spelend banjert hij door het huis, terwijl hij af en toe iets koddigs roept als: “Mieters, gewoon mieters!”

Rolberoerte

De enige van de familie die alles nog op een rijtje heeft is Mortimer Brewster, de broer van Teddy, die zijn brood verdient als toneelrecensent. Mortimer (leuk gespeeld door Han Oldigs) krijgt een rolberoerte als hij in de vensterbank een lijk ontdekt, dat het twaalfde slachtoffer van de zusjes Abby en Martha Brewster blijkt te zijn. Aan hem de taak om de misdaad te verhullen, maar alsof dat nog niet erg genoeg is, krijgt de familie onverwacht bezoek van Mortimers jongere broer Jonathan, die in de achterbak van zijn auto ook al een lijk met zich meesleept. Het is zijn dertiende slachtoffer, want hij blijkt dezelfde liefhebberij te hebben als zijn oude tantetjes.

De brutale Jonathan (gespeeld door Hans Breetveld), zoekt niet alleen een plek om zich van het lijk ontdoen, maar is ook voornemens het oude familiehuis te gebruiken om criminelen van een nieuw uiterlijk te voorzien. Daartoe heeft hij een louche chirurg meegenomen (Dokter Einstein), gespeeld door Marnix Kappers, die er een ietwat flauw typetje van maakt, met een vet aangezet Duits accent.

Bloedstollend

Volgens het publiciteitsmateriaal zat ik te kijken naar een voorstelling over ‘een dolkomische, maar vooral bloedstollende nacht’, maar voor mijn ogen ontrolde zich een verhaal dat noch spannend, noch geestig was en dat zich min of meer naar de pauze sleepte. Dat een aantal toeschouwers na de pauze niet meer terugkeerde was tekenend, al gebiedt de eerlijkheid op te merken dat een groot deel van het publiek zich wel degelijk amuseerde.

Voor mij is Arsenicum en oude kant echter niet meer dan een slappe klucht, waarin veel wordt gezeuld met lijken en veel met deuren wordt geklepperd. En dat de acteurs elkaar tijdens het slotapplaus zo uitgelaten achterna zaten kwam misschien wel omdat ze ook blij waren dat de voorstelling er weer opzat.

Arsenicum en oude kant toert tot 21 januari 2008 door Nederland. Klik hier voor meer informatie.