Humor, angst en Mohammed

De voorstelling begint in een verrassende setting. Een man, in bad op een zolderkamer, luistert naar muziek en drinkt een glaasje rode wijn. Hij schrikt op als de bel gaat en er een journaliste van de Volkskrant voor de deur staat, die hem wil interviewen “over de voorstelling in Frascati”. Gehaast springt hij uit bad, verbergt de rode wijn, pakt een boek en een leesbril en gaat weer terug in bad. Tegenover de Volkskrant heeft Sabri Saad El Hamus immers een imago hoog te houden. Ook de journaliste, die al snel slechts een serveerster blijkt te zijn die in contact wilde komen met de acteur, neemt plaats in het bad. Om haar regenpak te testen….

Koud

Zoeken naar Mohammed zit vol met dit soort absurdistische wendingen. Sabri vertelt aan de serveerster dat toen hij nog in Egypte woonde zijn beeld van het Westen gebaseerd was op de film Saturday Night Fever; toen hij hier kwam had hij het erg koud in zijn witte John Travolta-pak. Even later danst hij, gekleed in zijn Travolta-outfit, met de serveerster op de muziek van de film.

Angst

Het gaat echter vooral over de moeilijkheden die de theatergroep had om een voorstelling te maken over de profeet Mohammed. Daarom wordt in de tweede scène de schrijver van het stuk – Jeroen van den Berg, gespeeld door Jaap ten Holt – ten tonele gevoerd. De acteur en de schrijver gaan in discussie over de kant die de voorstelling op moet gaan. Onbegrip en angst voor het onbekende voeren de boventoon in hun gesprekken, die een weergave vormen van wat er in de wereld aan de hand is. Obligate, actuele thema’s zoals Mohammed B., Pim Fortuyn en de AIVD komen voorbij, maar als Sabri over zijn persoonlijke ervaringen vertelt wordt je meer geraakt. Een slimme vondst is de rol van de serveerster; met haar hoeft de acteur niet in discussie. Ze vertellen elkaar ervaringen uit hun eigen levens, waarbij er meer nuance en openheid mogelijk blijkt te zijn.

Kaarslicht

Zoeken naar Mohammed is een verrassende en humoristische voorstelling, waarbij het spel van alledrie de acteurs erg sterk en naturel is. De titel schept de verwachting dat je als leek meer te weten komt over Mohammed. Bij sprookjesachtig kaarslicht vertelt Sabri over Mohammed en zijn vrouwen, maar veel meer dan dat de profeet van vrouwen hield kom je niet te weten, en dat is jammer. Het is interessant om te zien hoe de thematiek zich in de volgende vier voorstellingen van het vijfluik zal ontwikkelen. Hopelijk zal het dan minder gaan over de actualiteit en (nog) meer over Sabri Saad El Hamus’ persoonlijke verhaal.

Zoeken naar Mohammed is te zien tot en met 8 mei 2006. Kijk hier voor een uitgebreide speellijst.