Ik zie, ik zie, wat jij niet ziet

Theatergroep Kwatta bestaat vijf jaar en dat roept natuurlijk om een feestje. Speciaal hiervoor maakten ze Kwattamuseum, een voorstelling over wat je precies doet in een museum, hoe je kijkt en wat nou eigenlijk kunst is. En wie kan je nou over deze kwesties beter aan het woord laten dan iemand die het museum op z’n duimpje kent? Inderdaad, de suppoost. Suppoost De Vries (Jawi Bakker) neemt het publiek mee aan de hand om van alles uitleggen over kijken naar kunst.

Kaartje = Kunst

Maar wat is kunst nou eigenlijk? Is alles wat in het museum hangt kunst? Nee, kunst herken je aan het kaartje. Dat is een van de stelregels die De Vries ons bijbrengt. Ondertussen is er ook een bijzondere bezoeker – gestoken in een knalroze rok en jurk met een enorme blauwe tas – aangesloten. Zij (Agnes Bergmeijer) brengt de regel direct in de praktijk. Zo bestempelt ze de suppoost ook als kunst, vanwege zijn naamkaartje op de borst. Ondertussen moet De Vries ook nog aan een andere opdringerige dame (Anouk Beugels) vertellen waarom zij geen plekje in het museum kan krijgen.

Net wanneer De Vries voor de zoveelste keer rood aanloopt, omdat hij de vrouwelijke bezoeker maar niet krijgt uitgelegd waarom hij zelf geen kunst is, wordt hij onderbroken door collega Ten Cate (Arthur Geesing). Hij zit met een kwestie; een van de werken uit de Pop-art zaal is onvindbaar! Snel wordt het publiek de trap op geleid om daar een grappige choreografie te bekijken die de beide heren uitvoeren met de rolstoelen uit het museum en laten zien hoe pakplastic verandert in een woeste golvenzee.

Beetje lucht

De tocht door het Valkhofmuseum in Nijmegen eindigt in de Pop-art zaal waar de kwestie van het missende kunstwerk wordt opgelost. Hier eindigt de voorstelling die op een rake manier de clichés van de museumwereld doorprikt en zorgt voor een beetje lucht in het soms zo benauwende museum. De acteurs zijn prima op elkaar ingespeeld, hebben een uitstekende timing en weten hiermee de kinderen én ouders meer dan eens aan het lachen te krijgen. Dat er aan het eind geen duidelijk antwoord komt op wat nu eigenlijk kunst is, geeft niets. Tot nu toe is daar nog door niemand een sluitend antwoord op geformuleerd. En tot die tijd is: “Kunst herken je aan het kaartje” nog helemaal niet zo’n gekke oplossing.