Zo veranderlijk als de wind

LOD, een productiehuis voor muziek en muziektheater, heeft met Boreas een performance over de wind gemaakt. De wind kent over de gehele wereld 600 verschillende namen en in elk werelddeel kent men een hele andere wind. De drie dansers begeleid door Claron McFaddon, de sopraan, laten alle verschillende kanten van de wind zien in hun krachtige manier van dansen.

Opvallende verschijning

Het decor beweegt. Het lijkt te deinen op de wind. De grote sprieten op het toneel doen denken aan grassprieten die met de wind mee bewegen. Soms gaan ze rustig, soms harder en dan buigen ze zover dat het lijkt alsof ze af gaan breken. Tussen deze sprieten loopt McFaddon terwijl zij zingt over de wind. Ze probeert, hoe ongrijpbaar de wind ook is, deze te vangen in haar woorden. McFaddon doet dit op een overtuigende manier. Ze speelt met het publiek en met de dansers die om haar heen bewegen. Begeleid door een tubakwartet laat ze het publiek soms even vergeten dat ze bij een dansvoorstelling zitten. Met haar prachtige stem en opvallende verschijning pakt ze de volledige aandacht.

De dansers, normaal gesproken met zijn vieren, maar door ziekte helaas met zijn drieën, bewegen tussen de sprieten door. Ze bewegen dan weer rustig en kalm, om vervolgens snel en vluchtig te bewegen. Evenals de wind hebben zij geen vast patroon van bewegen. De dansers spelen met elkaar om vervolgens weer doodstil te gaan liggen. Ze dagen elkaar uit en bewegen om de sopraan heen. Elke wind laat ze anders bewegen.

De wereld van de wind

Het totaalbeeld is van groots belang in deze voorstelling. Het decor dat voortdurend in beweging is en de sopraan lopend over dit decor, terwijl zij de meest mooie klanken ten gehore laat komen in combinatie met de dansers zo beweeglijk en veranderlijk als de wind en dit alles begeleid door het tubakwartet. Het geeft een compleet beeld en als toeschouwer waan je je dan ook voor even in de wereld van de wind, voor zover dat mogelijk zou kunnen zijn. Door middel van teksten boven het toneel met korte beschrijvingen van de wind die op dat moment langs woei, wordt het goed begrijpelijk. Als publiek weet je precies welke wind op dat moment uitgebeeld wordt. Door het spel van de sopraan met het publiek en twee grote bewegende sprieten boven de zaal wordt het gevoel gewekt dat je in de wind zit.

De voorstelling of performance, zoals LOD liever zelf zegt, duurt niet lang, maar het boeit. Het onderwerp, wat misschien zo hedendaags is dat daar normaal gesproken niet eens over na wordt gedacht, wordt een onderwerp waar men nog lang niet over uitgepraat is. LOD weet te overtuigen en maakt Boreas tot een absolute aanrader.

Boreas is nog tot 20 december in Nederland en Vlaanderen te zien. Klik hier voor meer informatie.