Het Imperium valt

Geïnspireerd op de barokmuziek van Henry Purcell en op het koninklijke Carré, maakte De Châtel in 1990 Imperium. Nu, 18 jaar later, gaat Imperium in reprise. De voorstelling is imposant, maar vertoont veel gebreken.
30 jaar De Châtel
~
Veel van haar voorstellingen spelen zich af op locatie waarbij ze de strijd aangaat met de omgeving. Ook in het theater heeft de ruimte op zichzelf voor haar altijd een grote rol gespeeld. Daarnaast is haar dans doordrenkt van concepten uit de beeldende kunst en is hij in de regel vrij fysiek te noemen. Châtel kan worden geduid als een choreografe die minimalistische hedendaagse dans maakt, waarin de vorm de emotie pas prijs geeft bij eindeloze herhaling. Ze houdt dan ook niet van poespas: ‘Voor mij geen passen met symbolische betekenis’, zei ze in 2001 in een interview.
Afgelopen maandag ging haar voorstelling Imperium in reprise. De voorstelling is destijds gemaakt voor het Holland Festival en beleeft nu haar come-back in de grote zalen van de schouwburgen.
Frivoliteit
~
Dan komen twee vrouwelijke danseressen op, de koninginnen. Duidelijk is dat ze hoger in rang staan, maar dat er wel allerlei onderhuidse relaties en verstandhoudingen spelen. Machtskwesties en aristocratische geschillen worden afgewisseld met een relativerende luchtigheid. Het begingedeelte zit vol frivoliteit.
In het oog springt danseres Sita Ostheimer. Ze geeft het stuk als één van de weinige dansers de aristocratische allure waar het om vraagt. Ook de kostuums verdienen een compliment. De gerenommeerde Rien Bekkers maakte de kleding passend voor de voorstelling. De grote ronde kragen, bekend uit vele Shakespeare voorstellingen, worden gecombineerd met speciaal ontworpen hoffelijke, blauwe kledij.
Het rommelt
~
Een reden te meer waarom de voorstelling je in dubio achter laat. Een hoop zaken zijn prachtig tot uiting gekomen, andere wat minder.
Imperium is te zien tot en met 31 maart 2008. Klik hier voor meer informatie.