Het protocol van de emoties
.
Wat gebeurt er bijvoorbeeld als het volgnummerapparaat doorslaat en er zes mensen tegelijkertijd aan de beurt denken te zijn. Of als je je tijdens een oefening toch persoonlijk voelt aangesproken door je collega en in tranen uitbarst. En hoe ga je om met mensen van vlees en bloed, die toch niet volgens het stappenplan reageren. Of zoals een gefrustreerde klant uitroept: ‘Welke ideale omstandigheden zijn er nodig om mij te helpen?’
Later moeten de cursisten onder begeleiding van muziek bewegingsoefeningen doen waarbij de houterige onzekerheid van de één en juist de zwoele sensualiteit van de ander boven komt drijven. Tijdens een stroomstoring komen de individuele kanten van de spelers naar voren op het moment dat ze even pauze hebben en uit hun functie mogen stappen. Maar door het hele stuk heen blijft de monotone muzak de boventoon voeren.
Krachtig acteerwerk.
Er zitten veel hilarische, absurde momenten in het stuk die in het dagelijks leven nochtans vaker daadwerkelijk voorkomen dan men zou willen. De acteurs weten op vlekkeloze wijze de frustraties van onze maatschappij bloot te leggen. Er wordt niet uitvoerig in gesproken maar de tekst die zij hanteren is dusdanig krachtig dat de kern duidelijk naar voren komt. Met voortreffelijke lichaamstaal weten zij talloze gemoedstoestanden uit te beelden. Alle emoties passeren de revue en worden op overtuigende wijze ten tonele gebracht. Balieleed laat zien dat er geen duidelijk protocol bestaat om met emoties om te gaan maar ook dat, hoe zeer regels ook bijdragen aan de verontmenselijking van de maatschappij, we aan het einde van de dag gewoon allemaal een biertje met onze collega’s willen drinken.
Balieleed is een komisch stuk met een zeer serieuze boodschap, voortreffelijk geacteerd en een absolute aanrader. De voorstelling loopt nog tot en met 12 maart 2009.