Achtervolging, verleiding en uitdaging
Alice in wonderland is een veelbesproken verhaal met een complexe, multi-interpretabele thematiek. Choreograaf Jack Timmermans brengt met zijn dansgezelschap De Stilte een heldere interpretatie van Carrolls verwarrende sprookje. Dit Alice (6+) heeft voor zijn doelgroep van basisschoolleerlingen meer dan genoeg in zich om een uur lang naar te staren en minstens een week over na te praten.
Deze sterke basisingrediënten zijn aangevuld met een kwartet dansers: drie dames in vlammend rode jurkjes en een heer die ze in diverse hoedanigheden achtervolgt, verleidt en uitdaagt. Zoals een vaste bezoeker terecht opmerkt: ‘Goed dat ie nu geld heeft, want daar kan ie veel betere dansers mee betalen.’ Dat komt de totale kwaliteit van de voorstelling beslist ten goede, want het maakt dat Timmermans meer mogelijkheden heeft voor een bijzondere choreografie, dat zijn werk beter wordt uitgevoerd dan ooit én dat het nog aangenamer is om naar te kijken.
De opbouw van deze variant van Alice is eenvoudig: het meisje valt in slaap, ontmoet het konijn, wordt meegesleurd en beleeft in de tussentijd nog wat avonturen met enkele andere beesten. Groot voordeel boven het origineel: het meisje is niet alleen in haar zoektocht door werkelijkheid en droom. Ze weet zich voortdurend geflankeerd door twee extra Alicejes. Die zijn enerzijds een grote steun bij de spannende avonturen die de – steeds wisselende – nummer één beleeft en anderzijds een welkome variatie op de vloer. Zoals in de achtervolgingscène waarin één Alice wordt ontvoerd door de muis en de andere twee haar, als een vrouwelijke pendant van Kuifjes Jansen en Janssen, gaan zoeken.Zo is dit ontdekkingsreisje door de wonderlijke wereld van de fantasie voortdurend spannend, maar wordt het nergens eng. Een vriendelijke uitnodiging van Timmermans en zijn gezelschap om het onbekende niet uit de weg te gaan, maar juist onbevangen tegemoet te treden – desnoods samen met een vriendinnetje.