Prachtige dansvoorstelling die de stad naar het theater haalt
In de nog donkere ruimte is een schurend slepend geluid hoorbaar. Vanaf de zijkanten vallen banen licht over het podium en langzaam doemt vanuit het donker een formatie van tien dansers op. Traag bewegen ze naar voren, met hun benen gelijkmatige schaatsbewegingen makend, van links naar rechts. De slome regelmaat van het geluid en de precisie waarmee de dansers de beweging uitvoeren brengt rust en kalmte in de ruimte.
Een ruimte die oogt als een hoge fabriekshal, schemerig en doorsneden door twee rijen naar achter uitwijkende hoge blauwe pilaren waarop een fictief dak zou kunnen rusten. Links op het podium hoge stellages, als lege magazijnstellingen. Daarop, op een paar meter boven de vloer is in schaars licht nog net het tienkoppig Original Winds ensemble te zien, dat onder leiding van Carlo Balemans de voorstelling met live-muziek begeleidt.
Op locatie in de Van Nelle-fabriek
~
Onrust en schichtigheid
Vanaf de zijkant komt een meisje in jurkje en roze kaplaarzen op. Uit de ghettoblaster die ze meedraagt klinkt een zweverige vrouwenstem die de ruimte vult. Het meisje lijkt niet te weten waar ze vandaan komt, of wat haar bestemming is. Net als de groep dansers, die als een eenheid over het podium beweegt, lijkt ze bij toeval verzeild te zijn geraakt op deze vervreemdende plek, waar een constante unheimische spanning heerst. In hun bij elkaar geraapte vrijetijdskleding zien de dansers er als zwervers en verdwaalde feestgangers uit.
De onrust groeit en de opzwepende muziek duwt de dansers in energiek groeps- en grondwerk. Alertheid in de groep, bang om slachtoffer te worden van…, ja van wat? De dansers bewegen zich in hoog tempo met een zekere schichtigheid over het podium. Door het midden, over het lege stuk, voor en achter de pilaren, op zoek naar beschutting, bij elkaar, onder en langs stellages. In de duetten, die soms dreigend en intimiderend van aard zijn, lijken de eigen angsten beteugeld te worden door de ander op te zoeken, uit te dagen, te overheersen en schrik aan te jagen.
Ruis manipuleert het lichaam
~
Ook de live gespeelde soundscapes dragen bij aan de mysterieuze sfeer. Melancholieke oerklanken worden afgewisseld met knisperend geroezemoes van blazers, accordeon, viool en percussie. Alsof er dingen zijn en gebeuren die we niet zien maar die wel wachten op hun kans om te voorschijn te springen en ons naar de strot te grijpen.
Fascinerend gedanst theaterstuk
So here we are is een knap staaltje danswerk van een groep dansers die bijzonder goed op elkaar ingespeeld zijn en elkaar feilloos aanvoelen. De dansers hebben stuk voor stuk een sterke persoonlijkheid en een enorme zeggingskracht. Er is een prachtige balans tussen zoeken naar rustige beschutting en saamhorigheid, en terugkerende spanning en onrust, gevoed door geluiden en geraffineerde belichting van valschaduwen en schemering. Vanuit de voortkabbelende dreiging gaan groepswerk, duetten en trio’s in elkaar over en wordt krachtig grondwerk afgewisseld met theatrale fysieke dans. Zoals Conny Janssen de ruimte weet te benutten, zowel in sfeer, plek en plaats van dans en dansers is prachtig.
De choreografie zelf is als een toneelstuk. Een obscuur verhaal met verassende hoofdstukken en plotwendingen. Telkens als je denkt dat het einde in zicht is en de aandacht zal verslappen, is er een nieuwe verrassende fase en overgang. De enige kritiek die je zou kunnen hebben, is dat je stilletjes hoopt op een passende climax. Deze blijft helaas uit.
Conny Janssen overtuigt met dit stuk waarin alle disciplines (videoprojectie, live muziek, licht, theater, kostuums en dans) hun plek hebben en niets te veel of overbodig is.
Tournee van 15 maart t/m 19 mei.
Fabian Calis 
