Wegdromen bij stereofoto’s
Fascinerende foto’s (met diepte) van een verdwenen wereld, daarom draait het in de theatervoorstelling Stills van Carla en Joke Mulder. Voor deze productie maakten ze dankbaar gebruik van de 2340 stereoscopische glasplaatfoto’s die hun grootvader J.C. Mulder naliet.
Carla en Joke Mulder laten in de voorstelling hun fantasie los op al die intrigerende oude foto’s. Ze spreken elkaar voortdurend tegen (“Nee joh, dat kan niet, want toen was opa al lang dood”), suggereren de nodige schandalen (“Dat kindje van die inlandse vrouw ziet er wel èrg blank uit”) en voeren de spanning op door op dingen te wijzen (“Kijk nou eens goed naar die zegelring”), waar ze later overigens helemaal niet meer op terugkomen. Aan de verhalen over opa Mulder, die ons via het Grand Palais in Parijs en de skyline van New York naar Indo China voeren (waar opa in een draagstoel wordt rondgedragen) is na verloop van tijd geen touw meer vast te knopen. Edoch, dat dondert niet, want het levert een vermakelijke voorstelling op, waarbij de zusjes met elkaar kibbelen en af en toe lekker vals tegen elkaar doen (“Lees dat nou maar niet voor, want daar ben jij niet zo goed in”).
Inlands
De zusjes worden bijgestaan door ‘scenograaf’ Paul Rigter, die met zijn witte laboratoriumjas over het toneel scharrelt en ons niet alleen het geheim van stereoscopie uit de doeken doet, maar ook de inlandse bediende speelt in de scènes over opa’s koloniale verleden. Natuurlijk zit er een idee achter de voorstelling, namelijk dat oude foto’s zo heerlijk zijn om je fantasie op los te laten. Maar eigenlijk zijn de verhalen een mooi excuus om ‘door een gaatje in de muur terug in de tijd te gaan’, zoals Carla Mulder het verwoordt, en te genieten van prachtige foto’s van rond 1900, zoals karavanen in de woestijn, het tempelcomplex Angor Wat in de jungle van Combodia en koloniale plaatjes uit Indo China. Plaatjes die je dankzij 3d-brilletjes, die je bij het betreden van de zaal krijgt uitgereikt, met diepte kunt bekijken. De voorstelling is in een mooie, nostalgische sfeer gedrenkt, die wordt versterkt door het gebruik van een oud fototoestel, dat een magnesiumflits produceert, maar vooral door een soundtrack van tropische oerwoudgeluiden en oude jazz.
Glasplaten
Stills is een heel visuele voorstelling. Naast glasplaatfoto’s worden ook oude ansichtkaarten, ‘cartes de visite’ (visitekaartjes met een fotootje op de voor- en tekst op de achterkant) gebruikt en zeer eigentijdse satellietbeelden van Google, zodat je vanuit de wolken omlaag kunt duiken naar de tempels van Angor Wat. Af en toe wordt de toverlantaarnachtige projectie even onderbroken door een greep in de garderobe te doen (tropenhoed, kimono, oude jas) om een foto tot leven te brengen. Bijvoorbeeld om een gesprek over de kunstenaarskolonie Walden na te spelen. En dat alles wordt gelardeerd met humor. Want als je Carla Mulder mag geloven heeft haar opa zo’n beetje alle grote wereldgebeurtenissen op de glasplaat vastgelegd, waaronder de brand van luchtschip Hindenburg, en heeft hij grote uitvindingen gedaan, zoals de ontdekking van de röntgenstralen, waar anderen later weer mee aan de haal gingen. Maar ja, dat gebeurt wel vaker met grote geesten.Stills wordt tot en met 21 januari 2007 in het land gespeeld. Klik hier voor meer informatie. In de Spaarnestad Photo Gallery Haarlem is tot en met 28 januari 2007 een tentoonstelling over stereofoto’s te zien.