Goden in Hera, het zijn net mensen

Drie nimfen, in kleurige jurkjes gestoken, huppelen bij binnenkomst door de zaal. Een vreemd figuur (Arjan Ederveen) zit in een hoek van het podium op een stoel. Hij draagt een geruite rok, een groen schort, kousen en aan zijn voeten crocs. Hij praat wat met het publiek en heeft een lijst op zijn schoot. Een voor een leest hij namen voor van mensen die in de zaal blijken te zitten. Als je naam wordt genoemd steek je je hand op en een van de nimfen komt een nummertje brengen. Dit nummertje moet je goed onthouden. Deze binnenkomer maakt meteen erg nieuwsgierig.

Reïncarnatiekliniek

Omdat God, Allah en Boeddha een vrij weekendje hebben opgenomen is er niemand om ‘op de winkel’ te passen. Fabio, specialist in wedergeboorte, zorgt voor vervangers: oppergod Zeus en zijn geliefde, Hera. Zij moeten uitmaken wie er in de hemel of in de hel belandt. Het publiek hoeft zich geen zorgen te maken. Iedereen keert terug naar de aarde, zij het in een ander lichaam. We bevinden ons dan ook in een reïncarnatiekliniek. Iedereen hier aanwezig is dood. Een heftig gegeven waar je aanvankelijk moeiteloos in meegaat door de luchtigheid waarmee het wordt gebracht. Vooral Ederveen stelt het publiek op zijn gemak en doet dat op zeer vertrouwde en humoristische wijze. De rol van Fabio is hem op het lijf geschreven en het is een genoegen om naar te kijken.

Verhaal
Hera (Vera Mann) is de godin van het huwelijk. Al zo’n drieduizend jaar is zij getrouwd met Zeus (Rob van de Meeberg). Maar is het huwelijk wel zo stabiel als dat het voor de buitenwereld lijkt te zijn? Zeus blijkt een notoire vreemdganger en Hera lijkt als enige hier niet van op de hoogte. Ze komt er achter als Zeus, bijna letterlijk, de koffer induikt met een nog levende aardse vrouw (Jennifer van Brenk). Diens man is voor zijn werk naar Singapore, maar er is een probleem. Hun toekomstige kindje (Waldemar Torenstra) zit in de wachtkamer van de reïncarnatiekliniek te wachten tot hij geboren zal gaan worden. Terwijl Fabio de laatste hand legt aan de toekomstige baby weet Zeus een oplossing. Hij zal de gedaante van de vader aannemen. De moeder zal niks in de gaten hebben en Casper, zoals het kindje gaat heten, kan geboren worden. De jaloerse Hera zegt Zeus vervolgens eens goed de waarheid en Zeus vertrekt.

Gaandeweg de eerste helft van de voorstelling doet het verhaal toch wat ongeloofwaardig aan. De vele liedjes zijn, naast Ederveen, hoogtepunten. De zang is van hoge kwaliteit, met namen als Vera Mann, Rob van de Meeberg en Jennifer van Brenk als uitvoerenden. Zelfs Waldemar Torenstra, die we niet kennen als zanger, neemt na de pauze zangpartijen voor zijn rekening en doet dat verbazend goed. Daarbij draagt het live orkest bij aan prachtige juweeltjes van muziek en zang.

Halfgod Casper

Na de pauze frist Fabio ons geheugen even op. Waar zijn we ook weer op dit moment? Het publiek blijkt het nog niet helemaal begrepen te hebben. Inmiddels zijn we twintig jaren verder en bevinden we ons op het eiland Samos. Hier staat een tempel ter ere van Hera en het publiek kan maandelijks vragen aan haar stellen. Hera is een pittige tante die als ze haar zin niet krijgt met donder en geraas alles uiteindelijk krijgt zoals zij het wil. Vera Mann speelt overdonderend, fel en pittig, maar heeft ook duidelijk een menselijke kant. Casper (Torenstra) komt op om een vraag te stellen. Hij is inmiddels twintig jaar ouder en niet meer de baby van voor de pauze. Met zijn guitige oogopslag laat hij het hart van Hera op hol slaan. Ze blijken gevoelens voor elkaar te hebben, nog niet wetende dat Casper de zoon van Zeus is. Casper ruilt Wanni (Jennifer van Brenk), zijn vriendin, voor Hera in. Leek Torenstra voor de pauze in zijn babypak volkomen hulpeloos, na de pauze weet hij als halfgod alle aandacht op zich gevestigd en onderstreept hij dat zijn alsmaar groeiende naam in de Nederlandse theater- en filmwereld volkomen terecht is.

Geloof in goden

Dan komt Zeus vanuit de zaal op. Straalbezopen. Rob van de Meeberg zet een geweldige Zeus neer, met al zijn sterktes en zwaktes. Daarbij heeft Van de Meeberg een krachtige stem die zijn goddelijkheid versterkt. Zeus begint te schreeuwen naar Casper op het toneel, die meteen zijn vader herkent. Fabio voorziet de problemen die dit met zich meebrengt en is bang voor wat er zal gaan gebeuren als Hera hier achterkomt. Die is geschrokken, maar ook blij Zeus weer te zien. Zeus en Hera komen weer bij elkaar, evenals Casper en Wanni. Alles is goed zo, maar Hera krijgt, hoewel licht gebracht, uiteindelijk toch een serieus einde. De goden stoppen er mee. Ze zijn bedacht door mensen en bestaan immers niet als mensen niet meer in ze geloven.