Altijd alles geven

Geïnspireerd door inspiratie. Zo is de voorstelling in het kort te omschrijven. In de voorstelling Muze staat de zoektocht naar inspiratie centraal. De eerste muze (Nina Wollny), lopend op hakken, neemt al dansend verschillende houdingen aan op een kleine verhoging. Terwijl zij inspiratie zoekt en toont, komt er een andere danseres (Yichun Liu) bij. Zij is in alles het contrast van de eerste danseres. Inspiratie zit volgens Van Dijk in de aantrekkingskracht tussen tegenpolen. Ze wil in deze voorstelling laten zien dat het contrast datgene is wat inspireert. Dit is duidelijk te zien in het eerste – en sterke – duet van deze twee vrouwen.

Onduidelijke overgangen

Hoewel de duetten het publiek meezogen, waren sommige overgangen onduidelijk, met name toen Liu ineens ging hiphoppen. De betekenis hiervan past misschien wel in het plaatje van het concept, maar doordat dit stuk zo anders is dan de rest, valt het nogal uit de toon. Een andere onduidelijke overgang was de entree van de mannelijke danser (Philipp Fricke). Hij kwam opeens erbij, waarom was niet duidelijk. Het nadeel hiervan was dat het de focus van de hoofdlijn weghaalde, waardoor het moeite kostte de rode draad van het thema weer op te pakken.

De eigen innovatieve bewegingsstijl van Van Dijk is een lust om naar te kijken, met name dankzij de verschillende dansers die deze stijl elk op hun eigen karakteristieke manier uitvoeren. De intense duetten laten de kracht van de drie dansers zien en houden de aandacht van het publiek vast. De dansers, die alle drie erg van elkaar verschillen, maar alle drie zeer sterk zijn – en dan met name Nina Wollny – komen geloofwaardig en sympathiek over. De live muziek vulde het dansen mooi aan, hierdoor won de voorstelling aan spontaniteit. Muzikant Marcel Wierckx speelde op verschillende gitaren interessante composities.

Onzekere muzen

Door de erg sterke en intense stukken – met name de duetten –  is de voorstelling ondanks de stijlbreuken de moeite waard om naar te kijken. De manier waarop de dansers fysiek laten zien hoe het is om een inspiratiebron te zijn en hoe zij zelf op zoek moeten naar inspiratie, is door Van Dijk in een originele vorm weergegeven. Ze laat zien dat ook muzen onzeker zijn en al hun zintuigen moeten inzetten om contrasten te vinden. Om dat te doen moeten ze altijd alles geven, zoals op het einde van de voorstelling wordt benadrukt. En dat hebben ze hier zeker gedaan.

Muze is nog tot 9 februari 2012 te zien in de Nederlandse theaters.

 

Muze Trailer NL from anoukvandijk dc on Vimeo.