Vizier op perfectie

De eerste twintig minuten van de film gaan puur over de voorbereiding van de Killer tijdens een van zijn missies. Tijdens het dagenlange observeren van de omgeving wordt er via innerlijke monologen weinig duidelijk over wat de missie inhoudt, maar blijkt uit alles dat we te maken hebben met een obsessieve perfectionist. Iedere handeling van de Killer is doordacht en gecalculeerd. Wanneer hij zijn lichaam strekt, gebeurt dit met atletische zelfbeheersing. Elk gesprek dat hij aangaat met een ander verloopt met minimale woorden en maximale efficiëntie. Het moment dat hij voor het eerst in de film zijn langeafstandsgeweer op zijn doelwit richt, twijfel je geen moment aan zijn kunde. Maar dan mist hij.

Even intens als Fincher zelf

The Killer, gebaseerd op een stripboek met dezelfde naam, lijkt Fincher op het lijf te zijn geschreven. Een expert in zijn werkveld daagt zichzelf uit om te laten zien dat, ondanks een misser, hij wel degelijk een meester in zijn vak is. De regisseur, bekend van o.a. Se7en en Fight Club, staat bekend om hoe meedogenloos hij op de set kan zijn. Acteurs die aan andere projecten met Fincher hebben gewerkt, beschrijven allemaal dat de regisseur niet bang is om een shot tientallen keren opnieuw te doen als het niet precies zo op film staat als hij het heeft bedacht. Fassbenders stem blijft dezelfde statements over perfectie als mantra’s herhalen, waardoor het bijna lijkt alsof Fincher zichzelf aanspreekt.

Scherp geschoten

Fincher laat in zijn cameravoering en vlijmscherpe mono- en dialogen zien dat hij de fundamenten van filmmaken als geen ander begrijpt. Alle nette, stabiele shots maken plaats voor dynamische handheld shots wanneer de Killer moet improviseren. Wanneer we door de kruisharen van de Killers geweer kijken, blaast de soundtrack van The Smiths net zo hard door de boxen van de kijker als in de oortjes van de schutter. Er wordt haarscherp geschetst hoe de Killer naar de wereld kijkt en Fincher weet de kijker hier feilloos in mee te nemen.

In een innovatieve vechtscène, waarin de Killer het huis binnenvalt van iemand waarmee hij wil afrekenen, wordt er met zo min mogelijk licht en geluid ontzettend veel spanning gecreëerd. Het feit dat je niet van elke slag of stoot kan zien of hij landt, zorgt voor meer impact wanneer beide gewonde partijen het licht instappen.

Perfecte moord maakt geen perfecte film

The Killer is een genot voor het oog, maar qua verhaal gebeurt er weinig nieuws. De wraak-actiefilm kent geen worldbuilding à la John Wick of The Bourne Identity, waardoor The Killer in vergelijking kaal aanvoelt. Na een interessante scène met Tilda Swinton lijkt het hoogtepunt van de film ook wel bereikt te zijn, maar het einde is verre van memorabel.

Fans van Fincher en filmmaken kunnen eindeloos genieten van hoe ver elke actie van de Killer is doordacht. Mensen die de film starten in de hoop op een spannende actiefilm, zullen wellicht teleurgesteld raken. Mocht je zelf een oordeel willen vellen, dan is The Killer te zien op Netflix.