Weinig subtiliteiten in Vrijdag vs. Sandifort

Vrijdag vs. Sandifort is het derde theaterprogramma van het duo Remko Vrijdag en Martine Sandifort. Waar de ‘versus’ precies op slaat is niet helemaal duidelijk, want nergens leveren de twee nou echt een strijd met elkaar. Wat er wel gebeurt: in hoog tempo en met veel energie worden er in anderhalf uur vele typetjes gepresenteerd. Wel allemaal typetjes van hetzelfde allooi: dommig, vaak op het zwakbegaafde af en niet zelden met een spraakgebrek. De voorstelling moet het met name hebben van het energieke spel van Vrijdag en Sandifort. De show leunt namelijk te veel op onderbroekenlol en sullige versprekingen om echt grappig te kunnen worden.

Neem de sketch waarin twee oud bekenden elkaar tegenkomen op een dansfeestje. De muziek staat hard, dus ze verstaan elkaar slecht. Uiteindelijk schreeuwt het typetje van Sandifort het typetje van Vrijdag toe dat ze vroeger zo gepest werd door Vrijdag en zijn broertje. Dat kan een leuke ingang zijn: twee oud bekenden die een compleet verschillende interpretatie hebben van hun vroegere relatie. Maar er wordt niet meer uitgehaald dan wat spraakverwarringen – ‘ ik wilde wel dood’, ‘wil je een Spa Rood?’ – afgesloten met Sandifort die Vrijdag een trap in de ballen geeft.

Vriendinnenweekend

Ook in andere sketches is de premisse van de scène veelbelovend, maar komt er geen interessant vervolg. Bijvoorbeeld in de scène waar de ene vriendin (Vrijdag) de andere vriendin (Sandifort) een weekendje Parijs cadeau doet; ‘omdat je niet aanwezig was op ons vriendinnenweekend’. Maar dan blijkt al snel dat het typetje van Sandifort wel degelijk aanwezig was op het vriendinnenweekend en dat Vrijdags typetje dit compleet vergeten is. Wederom een goeie ingang die een vermakelijke en absurdistische sketch belooft. Maar in plaats van dit gegeven uit te werken, kiezen Vrijdag en Sandifort ervoor om hier direct overheen te spelen en met nog zwaarder geschut aan te komen zetten: Vrijdag blijkt ook nog eens niet te weten dat Sandiforts relatie al een jaar uit is en als klap op de vuurpijl is zijn typetje de naam van zijn beste vriendin vergeten. Dat is geen absurdisme meer, dat slaat gewoon nergens op.

Sterke imitaties

Amusanter zijn de persiflages van verschillende collega-cabaretiers. Dat Remko Vrijdag een prima Freek de Jonge-imitatie in zich heeft, wisten we al van de Vliegende Panters. Maar ook Hans Teeuwen, Jochem Meijer, Marc-Marie Huijbregts en Brigitte Kaandorp worden ontzettend goed neergezet. Dit levert in een paar minuten een mooie ode op aan het Nederlands cabaret.

Het hoge energielevel en de snelle afwisseling van sketches houden je bij de voorstelling. Helaas is er in Vrijdag vs. Sandifort weinig ruimte voor subtiliteiten, waardoor leuke openingen te vaak geen boeiend vervolg krijgen.