Netflix brengt Avatar: The Last Airbender tot leven

Wie nog niet eerder van deze serie heeft gehoord, mocht waarschijnlijk geen Nickelodeon kijken of was hier te oud voor. Wie deze serie wel kent, vraagt zich misschien af waarom er een liveaction gemaakt is van een serie die zijn kracht juist haalt uit de animatie. In de wereld van Avatar bezitten sommige mensen de kracht om de elementen water, vuur, lucht of aarde telekinetisch te manipuleren, ook wel bending genoemd. De elementen verdelen de wereld van Avatar in vier verschillende naties. Netflix ging de uitdaging aan en creëerde een nieuwe versie van deze geliefde serie.

Kiezen, combineren & verder kijken

Hoewel de Netflixserie hetzelfde tijdskader heeft als de animatieserie, zijn er toch rigoureuze veranderingen gemaakt die niet altijd even goed uitpakken. Zo is Katara (Kiawentiio) al vanaf de eerste aflevering een afgezwakte versie van haar animatie-tegenhanger. Katara is de enige waterbender in de zuidelijke stam en lijdt onder het verlies van haar moeder. Haar broer Sokka (Ian Ousley), belast met de bescherming van de stam, wil ook zijn zusje weghouden van ieder gevaar. In de animatieserie leiden Sokka’s seksistische opmerkingen tot Katara’s woede-uitbarsting waarbij zij een mysterieuze vreemdeling bevrijdt uit een ijsberg. In de Netflixversie weten we al dat het Aang (Gordon Cormier) is. Hij zit al honderd jaar vast in de ijsberg en breekt zichzelf eruit.

Aang kwam hierin vast te zitten nadat hij vluchtte voor zijn verantwoordelijkheid om de volgende Avatar te worden. De Avatar kan leren om alle vier de elementen te manipuleren en heeft de taak om de balans tussen deze elementen te behouden. Van de animatie kennen we hem als het speelse jongetje dat er alles aan doet om zijn verantwoordelijkheden te vergeten. Daarentegen lijkt hij in de Netflixserie meer op een oude man in een jong lichaam. Zo is zijn missie op Kyoshi-eiland niet om de olifant-koivis (een van de vele fabeldieren in deze wereld) te berijden, maar om de vorige Avatar om hulp te vragen in de oorlog tegen de strijdlustige Vuurnatie. Aang mag dan wel meer dan honderd jaar oud zijn, maar met deze aanpassing verliest hij de ontwikkeling die hij doormaakt. Wie rechtstreeks uit de animatie lijkt te zijn gestapt, is Sokka. Ousley weet Sokka’s zeer geanimeerde expressies over te brengen zonder dat het over de top lijkt.

Realisme in een fantasiewereld

Met weinig actie en gebruik van de vier elementen tijdens gevechtsscènes werd de film uit 2012 een lachertje. Netflix leerde hiervan, want met vuur waar de vonken vanaf vliegen en watergevechten die de personages doen zweten, is de actie ditmaal spectaculair. De special effects weten de snelheid van bending uit de animatie goed na te bootsen.

Farnaz Khaki-Sadigh heeft op een realistische manier het originele design van de kostuums met echte materialen gecombineerd. Hoewel de kleding er wat ongedragen uitziet, komen de kleuren overeen met die in de originele show. Zeker Aangs simpele maar karakteristieke outfit is tot in de puntjes uitgewerkt en doet denken aan de boeddhistische monniken. Dit steekt wel pijnlijk af tegen het haar van prinses Yue (Amber Midthunder), dat nep lijkt in een wereld die naar realisme streeft.

Wat wel de juiste noot raakt is de muziek van Takeshi Furukawa. De score gebruikt elementen van de originele serie in combinatie met een groter orkest, wat een bombastisch en filmachtig gevoel aan de scènes geeft. De muziek weet ook de kleinere, emotionele momenten perfect te ondersteunen, zoals bij het ontroerende ‘Little Soldier Boy’.

Al met al slaagt de Netflixserie erin om iets moois neer te zetten voor het publiek dat de animatie niet kent. Voor fans van de oude serie zijn er genoeg herkenbare elementen om van te genieten, maar er zijn ook aanpassingen gemaakt die zullen verrassen. De poging van Netflix is geen vervanging voor de animatie, maar een alternatieve interpretatie die nieuwsgierig maakt naar hoe ze het volgende seizoen zullen aanpakken.