Anthony Hopkins ontroert tot tranen toe

One Life vertelt het waargebeurde verhaal van Nicholas ‘Nicky’ Winton, die in 1938 als jonge effectenhandelaar uit Londen een week vrijwilligerswerk gaat doen in Praag. Daar bezoekt hij vluchtelingenkampen en ziet hij gezinnen die de opkomst van de nazi’s in Oostenrijk en Duitsland zijn ontvlucht. Deze gezinnen leven in erbarmelijke omstandigheden met weinig of geen onderdak en voedsel en steeds onder dreiging van een nazi-invasie. Jonge Nicky, gespeeld door Johnny Flynn, besluit meteen dat er iets moet gebeuren, met name met de kinderen. Hij beseft echter dat het een race tegen de klok is. Hoeveel kinderen kunnen hij en zijn team, waar zijn moeder deel van uitmaakt, redden voordat de grenzen dichtgaan?

Vijftig jaar later, het is nu 1988, wordt de oudere Nicky achtervolgd door het lot van de kinderen die hij niet in veiligheid heeft kunnen brengen in Engeland. Hij verwijt zichzelf dat hij niet genoeg gedaan heeft om alle kinderen te redden. Totdat de BBC-televisieshow That’s Life hem uitnodigt om in hun programma te verschijnen. Daar lukt het Nicky eindelijk met zijn schuldgevoel en verdriet in het reine te komen.

Geweldige cast

Niet alleen het verhaal zelf, dat op zich al fascinerend en ontroerend is, maar ook hoe het verhaal gespeeld wordt, is fenomenaal. Academy Award-winnaar Anthony Hopkins zet een oudere Nicky neer, die bescheiden is en niet inziet hoeveel hij heeft gedaan, maar alleen maar meer had willen doen. Hij heeft een plakboek bijgehouden over zijn tijd in Praag en alle kinderen die hij heeft willen helpen. Hij beseft dat dat plakboek bewaard moet worden als historisch document, maar als hij aanklopt bij de plaatselijke krant willen ze een artikel over hém schrijven. Nicky, bescheiden als hij is, zegt dan ‘it is not about me’, het gaat voor hem over de kinderen, niet over zijn daden.

Johnny Flynn (in Nederland vooral bekend als Dolf Vega in de film Kruistocht in Spijkerbroek) laat ook die bescheidenheid zien, maar ook de slagvaardigheid in de jongere Nicky.

Alle acteurs zijn goed, maar Helena Bonham Carter, die de moeder van Nicky, ‘Babi’, speelt, moet echt even genoemd worden. Zij speelt de rol zó goed dat je vergeet dat zij acteert: je ziet alleen het karakter.

1938 en 1988

De film is opgebouwd door steeds tussen de twee jaren te schakelen. In 1938 zie je de hectische, snelle actie die Nicky, zijn moeder en de rest van het team ondernemen om zoveel mogelijk kinderen te redden. De race tegen de klok. Daar volgen de gebeurtenissen elkaar snel op, de beelden zijn snel op elkaar gemonteerd en ook de muziek neemt je mee in de snelheid.

In 1988 ligt het tempo juist laag en gaat het meer over Nicky’s herinneringen, overdenkingen en innerlijke strijd, met name door zijn schuldgevoel. De camera volgt de oudere Nicky, die een laag tempo heeft nu hij ouder is. Dit schakelen geeft je het gevoel dat je midden in het verhaal zit, omdat je oorzaak en gevolg afgewisseld ziet.

Actueel

Helaas sluit deze film aan bij de actualiteit: er zijn enorm veel vluchtelingen door onder andere de oorlog in Oekraïne en het conflict tussen Israël en de Palestijnen. De gebeurtenissen destijds in Engeland zetten aan tot denken. Die 669 kinderen die Nicky naar Engeland haalde, zijn opgevangen en uiteindelijk opgegroeid in Engelse pleeggezinnen. Je hoopt dat er ook nu een Nicky Winton is die de kindervluchtelingen in bescherming neemt.

Een verhaal als dit, zo mooi verbeeld, blijft je bij, zet je aan het denken en geeft je hoop.

One Life draait vanaf 4 januari in de bioscoop.