PERFECTIE!

DOEK! is toneel over toneel, wat altijd buitengewoon aantrekkelijk is. Dat is bij alle achter-de-schermenkijkjes zo, maar speciaal bij toneel omdat je je daar per definitie al afvraagt: wat is hier nu echt? En wat niet? Al dat gezoen en ge’schat’, maar ondertussen, ja ja, roddel en achterklap. Als je geen werk hebt de kranten doorpluizen op zoek naar recensies waarin je collega’s afgezeken worden, oh heerlijk! En over die trut, die voor dezelfde rol als jij gaat, zeggen: ‘zij is fenomenaal, maar helaas zenuwzwak’.

Vloeiend

Peter Blok is Richard van Berkhove, al dertig jaar een grote ster, maar inmiddels een alcoholist, wat maakt dat er nauwelijks met hem te werken valt. Loes Luca speelt Lies Oorthuizen, sinds de toneelschool Richards vaste partner, maar al tien jaar uit het vak. Ze woont met haar man die gynaecoloog is, ‘gleuvengluurder’ aldus Richard, in Zuid-Frankrijk en maakt keramiek. Richard repeteert voor een soort Wie is er bang voor Virginia Woolf en heeft al drie actrices weggejaagd. Nu komt Lies de boel redden.

We zien twee spelers waarvan we denken te weten wie ze zijn, maar is dat zo? Kijken we naar Richard en Lies? Nee, dit is duidelijk een toneelstuk, dit zijn Kate en David, oh, maar nu….nu is het toch echt Richard. Maar dat is niet Loes, dat is Jojanneke. Zo duidelijk als het hier beschreven staat is het niet, maar het is fascinerend hoe vloeiend beide acteurs van de ene rol in de andere glijden. Er is echter één ding wat steeds hetzelfde blijft: de tekst is ongelooflijk geestig, wie hem ook uitspreekt.

Fenomenaal

Er zit iets oers aan deze tekst: hij heeft een onderlaag van wildheid, die moeilijk te vatten is, maar die je wel voelt. De acteurs zijn elkaar niet alleen in alle rollen aan het afkatten, ze houden ook van elkaar. ‘Mijn armen herkennen je’. Luca is geweldig: ad rem en bits. Je ziet echter ook haar twijfel, haar zachtere kant. Blok is echter zonder meer de ster van de avond. Dat komt gedeeltelijk door de inhoud van het stuk, hij heeft meer te doen. Maar hoe hij het doet! Als Richard heeft hij veel van Blok zelf, althans voor zover we weten. Als David verandert hij in een hautaine bal, maar zijn grootste creatie is Wouter, de man van Lies. Hoe hij zit, praat, ‘ek’ (ik) zegt, lacht, zijn haar onhandig wegveegt, het is werkelijk fenomenaal. Om stil van te worden, als je niet zo ontzettend aan het lachen was.

DOEK! is een reprise uit seizoen 2010-2011, toen het de AVRO Toneel Publieksprijs won. Blok en Luca zijn tot begin mei in het DeLaMar Theater in Amsterdam te bewonderen. Doe jezelf een plezier en mis dit niet!