Petitie voor het ijzersterke manifest

Net als het schitterende Broken Social Scene en het raadselachtige collectief rondom de basis Godspeed You! Black Emperor komen de vier heren van Wolf Parade uit Montréal, momenteel de stad waar het qua muziek allemaal aan het gebeuren is. Wolf Parade is voor het eerst door het publiek te zien bij de koplopers van de Canadese Golf, als voorprogramma van The Arcade Fire in 2003. Na een tweetal EP’tjes weten ze de aandacht te trekken van Isaac Brock en diens impresario zorgt voor een contract bij SubPop. In juli dit jaar brengen ze nog een EP uit en nu is er dan hun volwaardige debuut met de mooie titel Apologies to the Queen Mary, waarop Brock, achter de knoppen, deels zijn stempel wist te drukken.

Rafels

Maar wie de plaat luistert zal misschien schrikken, want de scherpe randjes die soms om de nummers van The Arcade Fire zijn weggehaald, rafelen de songs van Wolf Parade. Hoewel de nummers qua melodische kracht met die van The Arcade Fire kunnen concurreren, maken de aangehaalde randjes de plaat van Wolf Parade wat spannender: meer indiepop en een heel klein beetje minder theatraal. De stemmen van zangers Dan Boeckner en Spencer Krug wisselen elkaar af en vullen elkaar aan. Samen zingen ze over de meest vage gebeurtenissen die voorkomen in hun dromen, knotsgekke gedachtenspinsels rondom nog krankzinniger thema’s. En dat alles gegoten in een hele fijne vorm van hoekige, met gitaar en orgel gevulde indie waarbij vreemde twists, overgangen en rare geluiden in een hoog tempo voorbij komen en waarbij invloeden als Bowie, Built to Spill en Pixies te horen zijn.

Uitstraling

Het schitterende Modern World, dat overigens heel ingenieus ontstaat vanuit de voorloper You Are a Runner and I am my Father’s Son, heeft een kracht en een uitstraling van grote klasse, maar gek genoeg kunnen nummers als Fancy Claps, We Built Another World of Shine a Light daar gemakkelijk aan tippen. Het maakt elke song van Apologies to the Queen Mary tot een klein hoogtepunt en de plaat als geheel tot een meesterwerkje. Of Wolf Parade kan worden toegevoegd aan het hoofdstuk ‘onzinnige hypes van 2005’ is bij het horen van hun debuut een misplaatste vraag. Daarvoor is het Canadese viertal te tijdloos, te duchtig en te geweldig. Wolf Parade kleurt.