Vals Licht

Vals Licht begon ooit als een band die in eigen beheer een aantal CD-singles uitbracht met daarop behoorlijk harde rockmuziek in de Nederlandse taal. Fraaie teksten over kleuters die stoned zijn werden afgewisseld met teksten over gefrustreerde liefdesrelatie, dit alles ingebed in een simpele grungeachtige gitaarbegeleiding. De band leek echt een soort Nederlandse Nirvana te worden, en dat was erg verfrissend om te zien.

Rustiger

Maar goed, dat is al zes jaar geleden en Vals Licht is inmiddels behoorlijk veranderd. Het album Lunapark is uitgekomen en de band heeft aan agressiviteit behoorlijk ingebonden getuige de van Dieseljunks afkomstige single Het licht, wat overigens een aardige hit was. Ook de zeer recente single In het honderd is wederom een ballade. De band lijkt duidelijk zijn wilde haren verloren te hebben en naar meer diepgang in de teksten gezocht te hebben. Prachtige teksten worden vermengd met een ingetogenere begeleiding. Warme klanken en een mooie harmonie.

Minder braaf

Toch mis ik af en toe de onbevangenheid van de eerste singles van de band. Het is mooi om leuke teksten te horen die in perfect harmonie met de muziek lopen maar ik was juist zo blij om eindelijk een echte Nederlandse rockband te zien. Na Dieseljunks moet Vals Licht zich dan ook scharen in het rijtje Bløf, Volumia en Van Dik Hout en dreigt de band de unieke kans om zich positief te onderscheiden te verliezen. Het zou toch mooi zijn als de volgende plaat iets minder braaf wordt. Laten we maar met Meatloaf spreken: “Whatever happens – Keep rocking!”.

Minder uniek – toch degelijk

Dit maakt van Dieseljunks geen slechte plaat, alleen minder uniek. De plaat is over het algemeen echt leuk om te horen, zoals eerder al werd gezegd worden volwassen teksten mooi ingebed in de begeleiding. Absoluut een must voor de echte Nederrockfan.