Effectpedalen draaien overuren

Uitkijkend over het water, met de priemende blik van Michiel de Ruyter in mijn rug, denk ik aan mijn aanstaande overtocht naar Breskens. Ik bevind mij in het reeds door Bløf veelvuldig bezongen Vlissingen, de thuishaven van This Beautiful Mess, de haven waar volgens de website van deze vier muzikanten ‘de snelweg [hoe poëtisch] eindigt in de zee’.

This Beautiful Mess is een band die op geen enkele manier past binnen het oer-Hollandse geluid van de stroming die wij nederpop noemen en waarvan Bløf een duidelijk voorbeeld is. Nee, deze jongens maken op hun religieus getinte debuutalbum Falling On Deaf Ears geen gebruik van het standaard plug-and-play gitaargeluid van vele andere bands. Het zijn de effectpedaaltjes die overuren maken. This Beautiful Mess metselt alle elf liedjes op het album dicht door het gebruik van een scala aan effecten, met als resultaat een behoorlijke geluidsmuur, ook in de rustiger nummers.

Radiohead lijkt de grote inspirator te zijn, wat maar weer eens aangeeft dat Thom Yorke en de zijnen steeds meer en meer hun sporen achterlaten in de hedendaagse populaire muziek. Waar Radiohead echter uitblinkt in het gebruik en de afwisseling van elektronisch vernuft en briljante gitaareffecten, blijft This Beautiful Mess drie kwartier lang steken bij een weinig afwisselend geluid. Een band als Radiohead begrijpt maar al te goed dat de ultieme schoonheid niet altijd wordt bereikt door het gebruik van zoveel mogelijk effecten, maar ook door het achterwege laten ervan.

Falling On Deaf Ears is toch zeker geen slecht debuut. Het is een echte groeiplaat, om maar eens een clichéwoord te gebruiken. De zeer zwaarmoedige liedjes lijken bij eerste beluistering redelijk vlak (net als de zang van frontman Arjen van Wijk) en blijven zeker niet hangen. Pas na meerdere luistersessies geeft dit album haar bescheiden kwaliteit prijs.

Als This Beautiful Mess zich een beter uitgebalanceerd geluid aanmeet en haar muziek meer rustpunten laat bevatten, kan de band best groot worden in Nederland (in ieder geval in het religieuze circuit). Tot dan moeten wij het doen met deze moeilijk te beluisteren plaat en blijft Bløf de Zeeuwse trots: “Vlissingen ademt zwaar en moedeloos vannacht.”